Albert the Great, Commentarii In Psalmos

Dicit ergo : Haec bona sunt a caelesti discernente: qui caelestis, scilicet Christus, est " mons Dei, vitae altitudine. Isa. ii, 2 : Erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini in vertice montium. Daniel. II, 35, Lapis de monte praesicus sine manibus excrevit in montem magnum . Et est mons pinguis bonorum fertilitate, unde alia littera habet : " Mons uberi. " Genes. xlix, 20 : Aser, id est, beatus, Christus scilicet, pinguis panis ejus." Mons coagulatus. " Hic tertium, in quo commendatur a doctrinae generalitate. Et primo, a doctrina parvulorum. Secundo, majorum, ibi, " Mons pinguis. "

Ait enim : Et ipse " mons coagulatus, " id. est, fluens, quasi lacte coagulato, quod cibus est parvulorum. I ad Corinth. iii, 1 : Tamquam parvulis in Christo, lac vobis potum dedi, non escam Ad Hebr. V, 12 : Facti estis quibus lacte opus sit, non solido cibo. Hinc dicitur de Apostolis, qui doctrina simplici parvulos imbuebant : " Et sicut lac coagulati sunt . " Christus etiam in se mons coagulatus, quia carnem coagulatam ex sanguine purissimo Virginis habuit. Sap. vii, 2 : Decem mensium tempore coagulatus sum in sanguine. Job, x, 10 : Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti ? Et sic factus caseus, cibus scilicet fatuorum. I ad Cor. III, 18 : Si quis videtur inter vos sapiens in hoc saeculo, stultus fiat ut sit sapiens : ut de hoc caseo digne comedere possit.

" Mons pinguis, " quantum ad majores, in quos influit pinguedinem devotionis abundantem, et cibum solidiorem. Ad Hebr. V, 14 : Perfectorum est soliduscibus. Judic, IX, 9 : Numquid possum. deserere pinguedinem meam ?

" Vi quid suspicamini? " Ecce quartum, in quo commendat ab excellentia in bonitate. Ait enim : Sic est mons coagulatus et excellenter, quia " ut quid suspicamini montes coagulatos ? alios in comparatione ad ipsum. Quasi diceret: Male suspicamini. Joan. iii, 31 : Qui de caelo venit, super omnes est. Si enim alii montes coagulati sunt, iste tamen super omnes est. Mich. IV, 1 : Erit mons domus Domini praeparatus in vertice montium.

Nota enim, quod ideo montes dicuntur, quia super alios elevati. Thren. III, 28 : Levavit super se. Ad. Philip. III, 20 : Nostra conversatio in caelis est. Quia aquas, res scilicet temporales non retinent. I ad Timoth. VI, 8 : Habentes alimenta, et quibus tegamur, his contenti sumus. Susceptam undique effundunt, et distribuunt. Tob. IV, 9 : Si multum tibi fuerit, abundanter tribue : si parum tibi fuerit, etiam exiguum libenter impertiri stude. Quia lumen susceptum in se prius in inferiora spargit. Psal. lxxv, 5 : Illuminans tu mirabiliter a montibus aeternis.

" Mons in quo beneplacitum. " Hic est quintum, in quo commendatur a privilegii singularitate : et dicuntur duo. Primo, privilegii singularitas. Secundo, singularitatis aeternitas, ibi, " Etenim Dominus. "

Dicit enim : Non suspicemini montem comparatione ad istum : ipse enim est mons, " in quo Deo beneplacitum est habitare in eo. " In quo superfluit, sicut frequenter in Hebraeo contingit. Vel sic : " Mons in quo beneplacitum est Deo, " in eo scilicet habitare, " in Deo, " id est, ut inhabitet in eo per unionem. Joan. I, 14 : Verbum caro factum est. Ad Coloss. II, 9 : In ipso habitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter, non sicut in illis de quibus I ad Corinth. X, 5 : Non in pluribus eorum beneplacitum est Deo. Imo, nec sicut istis, de quibus in Psal. cxlvi, 11 : Beneplacitum est Domino super timentes eum : sed plus in infinitum. Numquid inhabitabit ad tempus? Non.

Etenim, quia " Dominus, " ipsa divinitas, " habitabit " in hoc monte, in Christo, " usque in finem, " hoc est finaliter. Et sic semper. Hinc dixit Augustinus : " Qui dixerit Dei Verbum assump-" tum deseruisse hominem, anathema " sit. " Haec est enim conjunctio, et unio conjugalis. Matth. XIX, 6 : Quod Deus conjunxit, homo non separet. Psal. XVIII, 6 : Et ipse tamquam sponsius procedens de thalamo suo, etc.

" Currus Dei. " Hic secundum beneficium tangitur, scilicet promotio illorum qui dealbati fuerunt in bonum : et dicuntur duo. Primo, beneficiorum enumeratio. Secundo, ratio exhibendi illa : quia filius accipit a patre, ibi, " Accepisti dona. "

In prima duo. Primo, beneficium respectu viventium. Secundo,respectu mortuorum, ibi, " Ascendisti in altum. "

In prima tria secundum tria beneficia quae tanguntur. Primum, praedicationis gratia. Secundum spiritualis laetitia, ibi, " Millia laetantium. " Tertium, Dei praesentia, ex qua causantur duo prima, ibi, " Dominus in eis. "