PARTICULA I.

Utrum peccatum originale contrahatur ab anima tantum, vel a carne tantum, vel ab utroque ?

Ad primum objicitur sic, quod peccatum originale non trahitur per ani- mam tantum, cum anima non est ex traduce.

Dicit enim Augustinus in libro de Ecclesiasticis dogmatibus: " Animas hominum non dicimus esse ab initio inter caeteras intellectuales creaturas, sicut Origenes fingit. Nec dicimus eas cum corporibus per coitum seminari, sicut dixerunt Luciferiani et Cyrillus, et quidam Latinorum praesumptores affirmant. Sed dicimus corpus tantum per conjugii copulam seminari: animam vero creationi divinae attribuimus, sicut dicit David, Psal, xxxii, 15: Qui finxit sigillatim corda eorum. " Ergo videtur, quod anima pueri cum non sit ex traduce animae parentis, vel Adae, nullum contrahat originale. Ergo nec per carnem et animam simul: relinquitur ergo, quod per carnem solam.

Contra:

1. Caro non est susceptibilis vitii vel peccati, sicut nec virtutis: constat autem., quod si in infusione animae inficit animam, non potest eam inficere nisi secundum infectionem quae est in ipsa: et haec est infectio vitii paenae, et non culpae: ergo non inficit animam, secundum infectionem culpae originalis.

2. Adhuc, Infectio aut est culpae, aut paenae. Infectio culpae in carne non est: quia caro talis infectionis susceptibilis non est, ut paulo ante dictum est. Videtur ergo, quod talem iniectionem non imprimit in animam.

3. Adhuc, Illud est susceptibile culpae, quod est susceptibile virtutis: constat, quod caro susceptibilis virtutis non est: ergo nec vitii quod sit peccatum.

4. Adhuc, Objicitur a quibusdam logice sic: Minus forte non agit in magis forte: caro minus fortis est quam anima: ergo non agit in ipsam: ergo non inficit secundum originale peccatum.

5. Adhuc, Si aliquid agit in aliud, non

imprimit in ipsum nisi dispositionem qua ipsum dispositum est: caro non est disposita dispositione peccati: ergo non imprimit ipsum in animam.

6. Adhuc, Si dicatur, quod inficitur anima a corpore, sicut vinum ex vase corrupto. Contra: Caro non est susceptibilis vitii: ergo non inficit animam infectione culpae: et sic videtur, quod in anima non potest esse culpa originalis.

7. Adhuc, Intellectus non est permixtus carni vel corpori, nec seminatur cum corpore: et quod est impermixtum alii, non foedatur ex ipso: ergo videtur, quod ad minus ex carne nullum contrahat originale intellectus et rationalis anima: et ita videtur, quod peccatum originale non contrahatur a parvulis secundum animam ex corruptione carnis.

8. Adhuc, Corruptio aut est culpabilis, aut paenalis. Culpabilis non videtur: quia caro non est susceptibilis culpae: et quando ex carne inficitur anima, non inficitur nisi secundum formam et qualitatem quam habet caro: quia nihil agens imprimit in patiens nisi qualitatem quam habet: ergo videtur, quod culpam caro non generat in anima.

9. Adhuc, Objiciunt quidam, quod nullus est in peccato pro eo quod vitare non potest: anima non potest vitare conjunctionem ad carnem, quia naturaliter est actus corporis organici physici: ergo videtur, quod foedari non debeat ex conjunctione cum corpore, quod vitare non potest.

10. Adhuc, Objicitur logice: Deus infundens animam corpori, scit eam esse foedandam ex conjunctione ad corpus. Videtur ergo, quod non deberet infundere: quia dicit Augustinus, quod sapiens non facit quo opus suum fiat deterius.

11. Adhuc, Ignorantia invincibilis omnino excusat peccatum: anima antequam infundatur corpori, ignorantiam invincibilem habet ad foeditatem corporis: ergo videtur, quod injuste corrumpitur foeditate corporis, eo quod non eligit.

Solutio. Dicendum, quod in originali peccato procul dubio corruptio a carne procedit in animam, et corrumpit eam, et corruptione culpae, et corruptione paenae. Et hoc est quod dicitur, Sapient, ix, 15: Corpus quod corrumpitur aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. Duo enim sunt in originali peccato, sicut dicunt Auctores, scilicet sensualitas illiciti, quae est sicut serpens sive suasio serpentis. Et ab illa est poena aggravationis, scilicet animae ex carne. Et est ibi carentia debitae justitiae: et ab illa est culpa. Cum enim peccatum in eo quod culpa est, sit corruptio modi, speciei, et ordinis in bono gratiae, talis corruptio fit in anima ex carentia debitae justitiae. Unde secundum hoc dicimus, quod originale peccatum est et culpa et poena in parvulis, a parentibus ad parvulos transmissa per concubitum seminalem: quia dicit Augustinus, quod a corrupto seminato non potest esse nisi corruptum: et propter hoc et culpa et poena est in parvulis.

Ad primum dicendum, quod licet anima non sit ex traduce, tamen contrahit originale cum infunditur corpori, sicut dicunt Doctores, sicut vinum corrumpitur ex vase corrupto, propter infectionem concupiscentiae, quae est in corpore: propter quam omne quod secundum legem concupiscentiae descendit ab Adam, infectum originali peccato descendit: talis enim concupiscentia directe signum et effectus est primae inobedientiae, qua transgressus est primus homo.

An id quod objicitur in contrarium, dicendum, quod licet infectio culpae non sit in carne sicut in subjecto, nec etiam in semine, est tamen in ea sicut in causa, sicut saepe dictum est, et contrahit virtutem a sententia Domini, qua dixit: Maledicta terra in opere tuo , id est, in semine.

Ad aliud dicendum, quod licet infectio culpae non sit in carne formaliter sicut in subjecto, tamen est in ea ut in causa, sicut dictum est. Et ponit Augustinus rationem: quia enim primo Adam infecit carnem per inobedientiam in gustu vetiti, ita inflictum est per justitiam divinam animae, ut inficiatur infecta carne vitiosa infectione.

Ad aliud eodem modo dicendum, quod nec vitium, nec virtus formaliter sunt in carne, sed causaliter et dispositive.

Ad aliud dicendum, quod tales rationes parum valent: quia licet caro minus fortis fit quam anima, vel spiritus: tamen ex vi maledictionis sententiae divinae accipit virtutem ut possit in ipsam.

Ad aliud dicendum sicut jam supra dictum est, quod licet caro non sit disposita dispositione formali a peccato, tamen causaliter est in ipsa propter virtutem maledictionis divinae.

Ad aliud dicendum eodem modo, quod licet non sit susceptibilis culpae per formam, tamen susceptibilis per causam, propter sententiam divinam.

Ad aliud dicendum, quod licet intellectus secundum se sit impermixtus et separatus,, tamen secundum potentias inferiores conjunctas sibi in toto potestativo quod est anima, conjungitur carni: et sic redundat in ipsum infectio carnis per originale peccatum: quia redundat in animam rationalem, cujus ipse superior pars est et purior. Et propter hoc dicunt Sancti, quod ignorantia paena est originalis peccati.

Ad aliud dicendum sicut dictum est, quod licet infectio culpae non sit in carne sicut in subjecto, tamen est in ea sicut in causa, ut dictum est: et quare per haereditatem maledictionis primae mittitur ad posteros, ut dicit Augustinus, in carne secundum legem concupiscentiae seminata.

Ad aliud dicendum, quod hoc verum est de peccato actuali quod per voluntatem liberam efficitur, et non de originali

quod contrahitur ex vitio radicis corruptae.

Ad aliud dicendum, quod Deus infundens animam ordinem naturae servat: qui ordo non est corrumpendus propter inordinationem peccati originalis. Et ideo bene facit corpori organizato creans et infundens animam rationalem. Sicut enim dicit Plato in Timaeo: " Creatoris est nulli aliquid negare eorum quae pertinent ad esse, et bene esse ipsius. "

Ad ultimum dicendum, quod ignorantia invincibilis excusat in peccato actuali, quod fit per voluntatem facientis, sed non in peccato originali quod ex vitiosa radice contrahitur ex corruptione naturae, et non per voluntatem contrahentis.

ARTICULI TERTII