MEMBRUM III.

In quibus sanctis exstinctus sit fomes, utrum in aliis quam in beata Virgine ?

Tertio quaeritur, In quibus sanctis exstinctus sit fomes, utrum in aliis quam in beata Virgine ?

Et videtur, quod etiam in Apostolis.

1. Ad. Roman, viii, 38 et 39: Certus sum, quia neque mors, neque vita,...neque instantia, neque futura..,, neque alia creatura poterit nos separare a charitate Dei, quae est in Christo Jesu Domino nostro. Certus non esset nisi fomes non esset, qui incitat ad malum et separat a charitate. Ergo videtur, quod in Apostolis exstinctus esset in totum fomes.

2. Adhuc, Luc. xxiv, 49: Sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alio. Sed simul non possunt esse in eodem virtus Spiritus sancti et faecunditas fomitis. Videtur ergo, quod ex quo induti fuerant virtute Spiritus sancti, quod exstinctus fuit in eis fomes quantum ad omnem foeditatem suam.

8. Adhuc, Joan. xvii, 17: Sanctifica eos, scilicet, quos dedisti mihi, in veritate. Sermo tuus veritas est. Sed dicit Dionysius in libro de Divinis nominibus, quod " sanctitas est ab omni inquinamento libera ei perfecta munditia . " Et haec non compatitur secum aliquam immunditiam vel foeditatem: aliter non esset libera et perfecta. Ergo videtur cum Apostoli sanctificati fuerunt hoc modo, quod nihil remansit in eis de foeditate fomitis, et sic in toto exstinctus luit.

Contra:

Sicut habitum est in praehabitis, I Joan. i, 6: Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, etc. Quod tractans Augustinus in libro de Natura et gratia, sic inquit: " Si omnes sancti et sanctam convenirent et interrogarentur, si peccatum non haberent ? quid dicerent, nisi quod una voce clamarent: Si dixerimus quoniam peccatum non habemus , ipsi nos seducimus, et veritas in nobis non est. " Sed inclinativum ad peccatum est fomes. Ergo videtur, quod non fuit exstinctus in eis fomes in toto.

Solutio. Dicendum, quod sicut ante habitum est, inter omnes qui fomitem habuerunt, in sola beata Virgine fomes in totum exstinctus est, propter privilegium speciale: quia sicut dicit Augustinus in libro de Correptione ei gratia " Medecinam primae corruptionis proferre non potuit, nisi quae corruptionis nullum vulnus habuit: et sic curationem piae prolis exhibuit. " Et hoc notatur, Luc. ii, 28: Ave, gratia plena. Plena non esset si secundum aliquid in ea gratia vacua fuisset. In his tamen notanda est distinctio antiquorum quae supra inducta est, quod fomes tria habet in se, scilicet instigationem ad mortale, et instigationem ad veniale, et paenam quae est foeditas carni adhaerens. Unde in Apostolis exstinctus fuit fomes quantum ad instigationem ad mortale, sed non quantum ad instigationem ad veniale.

Ad primum ergo dicendum, quod fomes exstinctus fuit in Apostolis quantum ad instigationem ad mortale, sed non quantum ad instigationem ad veniale. Et ideo dicit: Quis nos separabit a charitate Christi ? quia veniale non separat a charitate.

Ad aliud dicendum, quod simul possunt esse foeditas quae instigat ad veniale, et virtus quae est ex alto,, quae tamen cum mortali esse non potest.

Ad ultimum respondendum est eodem modo: quia libera et perfecta munditia non compatitur secum mortale, quod simpliciter est immunditia: sed secum bene compatitur veniale quod non est simpliciter immunditia, sed ad immunditiam dispositio, ut dicunt Sancti,