ARTICULUS V.

Utrum omne peccatum veniale venia dignum sit, vel aliquod aeternaliter puniatur in peccante ?

Quinto quaeritur, Utrum omne veniale dignum sit venia, vel aliquod aeternaliter puniatur in peccante ?

Videtur enim, quod aliquod puniatur aeternaliter.

Ponamus enim, quod aliquis decedat in mortali peccato uno vel pluribus, et multis venialibus. Cum ergo sit locus remissionis post hanc vitam, ut dicunt Sancti, sed potius receptionis eorum quae quis gessit in corpore, secundum quod. dicitur, II ad Corinth. v, 10: Omnes nos manifestari oportet ante tribunal Christi, ut referat unusquisque propria corporis, prout gessit, sive bonum, sive malum. Illa venialia post mortem non remittuntur. Ergo videtur, quod cum mortalibus aeternaliter puniantur: et sic reatus venialis peccati videtur esse reatus paenae aeternae: quod in antehabitis improbatum est: male ergo dicitur veniale.

Juxta hoc quaeritur hic gratia ejusdem, Utrum in aliquo qui evolat ad regnum caelorum, sit aliquod veniale peccatum ?

Et videtur, quod sic.

Ponamus enim, quod aliquis justus et in gratia existens, qui tamen sive veniali esse non potest, sicut in antehabitis dictum est: quia non potest homo etiam post reparationem non peccare venialiter, ut dicit Augustinus super illud epist. I Joannis, i, 8: Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, etc, decedat cum veniali de quo non est contritus actu. Constat, quod illud veniale non est remissum in hac vita: et post mortem non est locus remissionis. Ergo nec post hanc vitam remittitur: ergo remanet in eo in beatitudine aeterna.

Et hoc quidam nituntur probare per talem rationem: quia gratia et gloria proportionem habent: et decedens in gratia habebit gloriam: et veniale peccatum non repugnat gratiae: ergo nec gloriae: et ita potest esse cum gloria.

Contra:

1. Apocal, xiv, 5: Sine macula sunt ante thronum Dei. Sed macula est macula venialis peccati. Ergo nullus cum macula venialis peccati est ante thronum Dei.

2. Adhuc, Daniel, i, 3 et seq., Princeps Babylonis praecepit principi eunuchorum suorum, ut introduceret pueros nobiles decoros forma, cautos scientia, doctos disciplina, in quibus nulla esset macula. Si hoc est de magnificentia regis terreni, quod sine macula sint qui assistunt ei, multo magis est de magnificentia regis caelestis, quod penitus sine macula sint qui assistunt. ei in gloria: ergo, sine macula venialis peccati sunt sancti in gloria.

Solutio. Dicendum ad primam quaestionem, quod satis bene videntur ad hoc respondere Praepositivus et Gulielmus Altisiodorensis. Dixerunt enim, quod veniale est, quod ex se non habet reatum paenae aeternae, sed est venia dignum.

Ad id quod objicitur de illo qui decedit cum mortalibus et venialibus, dixerunt, quod in tali non punitur veniale aeternaliter ex se, sed ex concomitantia

cum mortali, hoc est, per accidens: quia scilicet decedenti cum peccato mortali nulla potest fieri peccati remissio deinceps. Et hoc est quod celebrat Ecclesia in vigilia defunctorum dicens, quod " in inferno nulla est redemptio. "

Ad secundo quaesitum dixerunt et bene, quod si insit decedenti justo veniale, remittitur per gratiam finalem in qua decedit justus. Hanc enim gratiam in hoc dicunt potentiorem esse alia gratia: quia, ut dicit Augustinus, haec sola gratia habet, quod addit donum perseverantiae, quod potissimum est remittendo. Matth. x, 22: Qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. Et ideo sunt ante thronum Dei sine macula: transeunt enim sine macula.