Albert the Great, Summa Theologiae

2. Et contingit detrahere terrae, sicut dicitur, Numer, xiii, 26 et seq., quod exploratores missi a filiis Israel, detraxerunt terrae promissionis: et ideo non intraverunt in eam. Unde non est detractio hominum tantum, imo aliarum rerum. Et, Job, vi, 25: Quare detraxistis sermonibus veritatis ?

3. Adhuc, Definitio non respondet rei definitae: quia detrahere est de summa alicujus aliquid deponere: et hoc multis modis aliis potest fieri sine denigratione famae.

4. Adhuc, Occultum et apertum non differunt nisi per accidens: sed susurrum est delatio occulta, detractio delatio aperta: ergo videtur, quod non differant nisi secundum, accidens per occultum et apertum: et sic non erunt duae filiae invidiae, sed una geminata per accidens,

5. Adhuc, Omne peccatum contra aliquod praeceptum est: quia peccatum est dictum vel factum vel concupitum contra legem Dei, ut dicit Augustinus. Et videtur, quod susurratio et detractio sint contra idem praeceptum: et hoc est, Non maledices surdo . Absens enim surdus reputatur, eo quod non audit ut contradicat. Et sic susurratio et detractio (cum sint contra idem praeceptum) sunt peccatum unum, et non duae filiae, quod est contra. Gregorium.

Contra:

Ad Roman, i, 29 et 30, ubi Apostolus enumerat susurrationem et detractionem dicens: Susurrones, detractores, Deo odibiles: ubi pro diversis peccatis numerantur. Ergo non sunt unum peccatum, sed diversa.

Adhuc, Ratione ejus quod dicitur, Levit, xix, 16 et 18: Non eris criminator, nec susurro in populo... Nec memor eris injuriae civium tuorum, quaeritur, In quo differant ista tria, et utrum detractor sit criminator?

Et videtur, quod sic: quia nullus potest denigrare famam alterius, nisi imponat ei crimina: et sic videtur, quod detractor sit criminator.

Solutio. Dicendum, quod definitiones bonae sunt ad minus ad describendum detractionem: et tales definitiones sufficientes sunt in moralibus, ubi non requiruntur principia essentialia, sed tantum accidentalia, per quae cognoscuntur mores: et ideo satis dictum est, quod. detractio est alienae famae diminutio.

An id quod primo objicitur, quod peccator non habet famam, dicendum quod licet non habeat famam generalem virtutis, tamen in omni peccatore est aliquod bonum quod contingit denigrati vel diminui lingua detrahentis.

Ad aliud dicendum, quod detractatio terrae redundat in eum qui terram pro- misit, quasi verax non fuerit. Similiter detractio sermonum redundat in eum qui dixit sermones, quasi verax non fuerit.

Ad aliud dicendum, quod definitio respondet nomini: quia detractio deponit aliquid de summa famae et laudis ejus cui detrahitur.

Ad aliud dicendum, quod duae filiae sunt invidiae et diversa peccata. Detractor enim plus nocet, quia in plures infundit venenum suae detractionis: susurro autem minus, quia in pauciores diffundit et occulte: uterque tamen nocet, sed non aequaliter.

Ad aliud dicendum, quod licet contra unum praeceptum sunt, tamen plura peccata sunt, quia diversae malitiae sunt. Dicit enim Augustinus, quod malum dicitur peccatum quia adimit: publica autem fama majus bonum est quae adimitur per detractionem, quam privata quae adimitur per occultam susurrationem. Et hoc est quod dicitur, Eccle, x, 11: Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit. Propter quod etiam serpentes dicuntur: quia per linguam sicut serpens venena diffundunt.

Ad illud quod objicitur de epistola ad Romanos, dicendum quod concedendum est: quia diversa peccata sunt, ut dictum est.

Ad id quod ultimo objicitur, dicendum quod detractor non est criminator: quia criminator tantum est impositor criminum: detractor autem quatuor modis detrahit, scilicet malum quod non est aliquando imponendo, et malum quod est in alios diffamando, et bonum quod est vel negando, vel diminuendo: his enim detrahitur fama proximi: et ista distinctio est Hesychii super Leviticum.