Albert the Great, Summa Theologiae

Dicit autem Augustinus super Genesim sic: " Avaritia non tantum est pecuniae, sed altitudinis et scientiae. " Videtur ergo, quod avaritia non definitor tantummodo per immoderatum appetitum habendi bona fortunae, sed etiam per immoderatum appetitum habendi altitudinem ei scientiam: et sic avaritia non videtur esse speciale vitium, sed generale.

Tullius autem sic definit eam: " Avaritia est immoderatus appetitus habendi plus quam oportet. " Et haec concordat cum Apostolo, I ad Timoth, vi, 10: Radix omnium malorum est cupiditas. Glossa, " Cupiditas est desiderium plus habendi quam oportet. " Quam quidam appetentes erraverunt a fide, et inseruerunt se doloribus multis. Ibi Glossa dicit: " Si avaritia habetur, quae proprie est pecuniae amor, omne malum oritur: quia non est genus mali quod non a cupiditate aliquando procedat. "

Secundum istas definitiones quaeritur, Quare avaritia ponitur circa pecuniam plus quam circa aliud bonum temporale, cum dicatur, Eccli, xiv, 9: Insatiabilisoculus cupidi in parte iniquitatis. Secundum hoc enim cum iniquitas sit circa omne peccatum, videtur quod avaritia sit circa omne peccatum: et sic sequitur idem quod prius, videlicet quod non est speciale vitium, sed generale. In omni enim peccato est cupiditas commutabilis boni cum aversione ab incommutabili bono.

Contra:

Peccata capitalia distinguuntur a Gregorio secundum ea quae sunt, sicut superbia circa appetitum sublimitatis in dignitate: invidia circa afflictionem proximi: ira circa appetitum vindictae: acedia circa taedium boni spiritualis. Ergo avaritia erit circa aliud speciale, quod est immoderatus appetitus habendi.

Solutio. Dicendum, quod avaritia dupliciter dicitur: generaliter scilicet, et specialiter. Generaliter accipitur ab Augustino, qui dicit, quod non est tantum

pecuniae, sed altitudinis et scientiae. Et sic accipitur etiam ab Apostolo, qui dicit, quod est radix omnium malorum. Et hoc est quod Glossa ibidem dicit, quod cupiditas est amor plus habendi quam oportet: et quod non est vitium quod aliquando ab ea non oritur. Propter quod dicitur radix omnium malorum : quia sicut ex radice procedunt et germinant plantae, ita ex tali, cupiditate germinant omnia alia peccata. Et hoc est quod dicitur, I. ad Timoth, vi, 17: Divitibus hujus saeculi praecipe non sublime sapere, neque sperare in incerto divitiarum. Et supra, v. 9 : Nam qui volunt divites fieri, incidunt in tentationem, et in laqueum diaboli, et in desideria multa inutilia et nociva, quae mergunt homines in interitum et perditionem. Quasi, dicat: Ex avaritia oritur superbia: quia divites cupiunt dominari, et sublime sapiunt: et ex ea oriuntur alia peccata, quae hominem in laqueum mergunt et in interitum.

Dicitur etiam avaritia specialiter amor pecuniae: et hic proprie dicitur philargyria, Id est, amor argenti. Sicut dicitur super illud Apostoli, ad Ephes, v, 5: Avarus, quod est idolorum servitus, Glossa: " Avarus cujus Deus nummus est: vel quia res Dei, quas Deus vult servire indigentibus, usurpat sibi et recondit. "

Et per hoc patet solutio ad primam partem quaestionis.

Ad secundam autem partem dicendum, quod avaritia specialiter ponitur circa amorem auri et argenti et pecuniae: quia, sicut dicit Aristoteles in V Ethicorum, aurum et argentum et pecunia sunt mensura omnium commutabilium, quibus homines communicant inter se. Omnia enim ad usum homiliis pertinentia valore pecuniae mensurantur. Et ideo dicit Glossa super epistolam ad Ephes, v, 5, quod avarus est, cujus Deus nummus est: quia colit eum sicut Deum, Et Aristoteles ibidem, quod nummus diligitur, quia fidejussor est

futurae necessitatis in omnibus aliis. Ad Coloss, iii, 5: Avaritia, quae est simulacrorum servitus. Osee, ii, 8: Argentum multiplicavi ei, et aurum, quae fecerunt Baal, Et Poeta:

In mando summus rex est hoc tempore num- mus.

Unde immoderatus amor circa pecuniam specialiter dicitur avaritia. Eccle. x, 19: Pecuniae obediunt omnia. Et, Eccli, x, 9 et 10: Avaro nihil scelestius... Nihil est iniquius quam amare pecuniam: hic enim et animam suam venalem habet, quoniam in vita sua projecit intima sua.