PARTICULA II.

Utrum ebrietas semper sit peccatum mortale ?

Juxta hoc quaeritur, Utrum ebrietas semper sit mortale peccatum ?

Et videtur, quod sic.

1. Isa. v, 22: Vae qui potentes estis ad bibendum vinum, et viri fortes ad

miscendam ebrietatem: Vae comminatio est paenae aeternae, quae non fit nisi pro mortali peccato.

2. Adhuc, Ad Ephes, v, 18: Nolite inebriari vino, in quo est luxuria. Hoc praeceptum, est: sed ire contra praeceptum est mortale peccatum.

3. Adhuc, Proverb, xxxi, 4: Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum, quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas. Quod secreta turpiter revelat et nocive, peccatum mortale est: ergo ebrietas peccatum mortale est.

4. Adhuc, Proverb, xxiii, 31 et 32: Ne intuearis vinum quando flavescit, cum splenduerit in vitro color ejus. Ingreditur blande: sed in novissimo mordebit ut coluber. Sed morsus colubri venenosus est et mortalis. Ergo videtur, quod, ebrietas venenosa sit et mortalis.

5. Adhuc, Proverb, xx, 1: Luxuriosa res vinum, et tumultuosa ebrietas: quicumque his delectatur non erit sapiens. Quod, sapientiam spiritus ab homine tollit, mortale peccatum est. Ergo ebrietas mortale peccatum est.

Contra:

1. Psal, ciii, 13: Vinum laetificat cor hominis. Ad laetitiam cordis studendum est. Ergo studere vino ad laetitiam cordis peccatum non est.

2. Adhuc, Cantic, v, 1: Comedite, amici, et bibite: et inebriamini, charissimi. Ergo inebriari non universaliter peccatum est: quia aliter non praeciperetur amicis et charissimis.

3. Adhuc, Genes, ix, 20 et seq., dicitur de Noe, qui fuit vir justus et perlectus, et cum Deo ambulabat, quod bibens vinum inebriatus est. Nec est credendum, ut dicit Augustinus ibidem in Glossa, quod si ebrietas peccatum mortale esset, vir sanctus se vino inebriasset: quia aliter non esset vir justus et perfectus.

4. Adhuc, Genes, xliii, 34, dicitur, quod Joseph inebriatus fuit coram fratribus suis. Quod iterum non credendum esset de tanto viro, si sciret ebrie-

tatem peccatum mortale esse, ut dicit Augustinus ibidem in Glossa.

Solutio. Ad hoc dicendum, per illud

Ecclesiastici, xxxi, 35: Vinum in jucunditatem creatum est, et non in ebrietatem.. Unde dicendum, quod ebrietas vitiosa est et peccatum, non tamen semper peccatum mortale. Si enim aliquis ignoret qualitatem vitii sicut Noe, et inebrietur, tunc non peccat mortaliter. Et sic excusatur Noe ibidem in Glossa, sicut et filiae Lot quae patri vinum dederunt : quia a parte audierant judicium esse futurum per ignem sicut fuerat per aquam: et videntes Pentapolim jam exustam, et matrem suam conversam in effigiem salis, intraverunt ad patrem causa posteritatis servandae et non causa libidinis. Si quis autem bibens vinum, finem delectationis in eo ponat, peccat mortaliter: quia fruitur creatura, non referens delectationem in Deum: quod, est perversitas humana, ut dicit Augustinus in libro de Doctrina Christiana.

Et sic loquuntur quinque auctoritates primo inductae, quod sit mortale peccatum.

Ad id quod objicitur de Psalmo, ciii, 15, dicendum, quod vinum ad jucunditatem potest bibi, non ad ebrietatem, sicut dicitur, Proverb, xxxi, 6 et 7: Date siceram maerentibus, et vinum his qui amaro sunt animo. Bibant, et obliviscantur egestatis suae, etc.

Ad id quod objicitur de Canticis, dicendum quod, est aequivocatio: quia loquitur de ebrietate spirituali quae fit in amore charitatis. Cantic, ii, 4: Introduxit me rex in cellam vinariam: ei ordinavit in me charitatem.

Id quod objicitur de Noe, solutum est supra.

Ad id quod ultimo objicitur de Joseph, Glossa Augustini ibidem solvit dicens, quod ebrietas ibi satietas jucunditatis dicitur.

ARTICULI QUARTI