PSALMUS I. Felicitas justorum, et impiorum miseria.
Dicit ergo: His malis caret,nec hoc tantum sed in lege Domini voluntas ejus.
Psalmus II. Christi imperium panis conatibus homines expugnabunt.
PSALMUS III. David fugiens Absalom a Deo salutem sperat.
PSALMUS IV. David hortatur ad pacem et omnia bona speranda.
PSALMUS V. Contra malignum, auxilium divinum implorat justus.
PSALMUS VI. Oratio poenitentis Dei misericordiam implorantis.
PSALMUS VIII. In operibus suis mirabilis Dominus.
PSALMUS IX. Celebratur potentia Dei qui impios disperdit et pauperes tuetur.
Dicit ergo : Sic adulabuntur impii
PSALMUS XI. Oratio pro imploranda Dei ope contra impios.
PSALMUS XII. Deprecatio animae fidelis in tribulatione.
Dicit ergo: Sic fecisti, sed tandem
Dicit ergo : Sic retribuet mihi et justitiam, et puritatem: et hoc justum,
PSALMUS XVIII. Deum praedicant creaturae et divina. Peccatorum condonatio postulatur.
PSALMUS XIX. Oratio pro principe ad bellum proficiscente.
PSALMUS XX. Christi post depictos inimicos gratiarum actio.
PSALMUS XXI. Christus moriturus obsecrat ut sibi adsit Deus, et eum laudat.
Dicit ergo : Sic rogo : nec mirum :
Dicit ergo : Sic mea dimitte delicta, nec hoc tantum peto, imo, respice ini - micos meos,
PSALMUS XXVI. David sitam profitetur fiduciam in Deo, et ejus implorat auxilium.
PSALMUS XXVIII. Vocantur filii Dei ad adorandum Dominum, cujus vox describitur.
PSALMUS XXIX. Gratiarum actio pro liberatione a morte et tribulatione.
PSALMUS XXX. Precatio Christi et fidelium se Deo in moerore commitentium.
PSALMUS XXXIII. Benedicit Dominum qui est justorum lumen et tutela, et impiorum aversor.
PSALMUS XXXIV. Inimicis excidium, sibi salutem precatur.
Dicit ergo : Confundantur, pro peccatis praeteritis : et revereantur,
PSALMUS XXXV. Impiorum malitia justitia Dei: iustorum gloria.
PSALMUS XXXVI. Bonorum et malorum dispares sunt spes et exitus.
Dicit ergo : 0 infirme, Noli aemulari, indignari scilicet, et offendi, in malignantibus,
PSALMUS XXXVIII. Agit de vanitate et brevitate vitae. Deum orat ut peccatum remittat, et sibi adsit.
PSALMUS XLI. Homo exsul et conturbatus anhelat ad meliorem vitam,
PSALMUS XLII. Spem in Domino reponit a quo judicari exoptat.
PSALMUS XLVI. Deus omnis terroe Dominus
PSALMUS XLVII. Magnus et laudabilis Dominus qui fundavit Sion.
PSALMUS XLVIII. Nihil prosunt opes contra infernum.
Dicit ergo : Audite haec, quae di- cturus sum, omnes gentes
PSALMUS L Poenitentis animae amara contritio.
PSALMUS LI. Frustra in divitiis sperant impii: salus est sperantibus in Domino.
Dicit ergo : Sic gaudebunt justi super afflictum iniquum, et dicent ridendo :
PSALMUS LII. Impiorum insipientia, numerus et paena.
Dicit ergo : Tales sunt mali, sed
Jacta super Dominum curam tuam.
Dicit ergo: Sic psallam, quia es Deus meus
Dicit ergo : Sic vana salus hominis, sed nos. faciemus vir Iidem,
PSALMUS LX. Exsul petit reditum, longam vitam, et ampliationem regni Christi.
Dicit ergo : Sic exclamari, et tu exaudisti me, et hoc in petra, Christo.
PSALMUS LXII. Exsul se in Dei laudibus consolatur : praedicit hostium ruinam.
PSALMUS LXIII. Implorat Dei opem contra inimicos : peribunt, et laetabitur justus.
Dicit ergo : Tanta mala patior, propter quod salvum fac : et etiam quia
Dicit ergo : Bene solvi quae non ra- pueram, quia o Deus Pater, tuscis,
Dicit ergo : Quae praemisi, sustinui ab omnibus simpliciter, et etiam extra-
Dicit ergo : Haec mala mihi intulerunt, ego vero e contrario, orationem meam, ad te,
Dicit ergo : Sic laudabo, et placebit talis laus Deo super vitulum novellum, .
PSALMUS LXIX. Oratio ad opem Dei petendam in magnis periculis.
PSALMUS LXX. Opem Dei implorat adversus persecutores : promittit se Deo gratias acturum.
Dicit ergo : Non est similis tibi : quia quantas ostendisti, etc.
PSALMUS LXXI. Christi regnum justum, pacificum et felix precatur.
Dicit ergo : Sic sit nomen ejus benedi- ctum, et dictum est, quia ante solem
PSALMUS LXXII. Impii felices in hac vita peribunt: Domino adhaerere bonum est.
Dicit ergo : Sic invidus, instabilis fui, terrena inordinate dilexi, et nescivi,
Dicit ergo : Sic rogo ut memor sis, quia ecce inimicus, Judaeorum scilicet populus, ((improperavit
Dicit ergo : Quoniam sic est ut praemisi, propter hoc vovete, et post votum, reddite Deo vestro.
PSALMUS LXXVII. Judaeos excitat memorando beneficia et flagella Dei.
Dicit ergo : Sic dedit volatilia ad capiendum apta : et post manducaverunt, et saturati sunt, nimis,
Dicit ergo : Sic eos in rebus suis affinxit, et post misit in eos iram,
Dicit ergo : Sic est destructa vinea Judaeae, sed, o Deus virtutum, quae
PSALMUS LXXXI. Domini deorum terrae judex judices improbos arguit.
PSALMUS LXXXII. Exponit hostium improperia, et illis exsilium imprecatur.
Dicit ergo : Sic rogo, ut placatus sis avertendo malum, et culpae et paenae :
Dicit ergo : Sic nullus similis, quia Deus est qui glorificatur in consilio, sanctorum suorum :
PSALMUS XCVII. Hortatio ad congratulandum Christo venturo.
Dicit ergo : Dixi, quod psallatis, et ecce modum addo quo psallere debetis.
Dicit ergo : Sic custodiebant testimo-
PSALMUS CII. Omnes creaturas invitat ad recolenda Dei beneficia.
Dicit ergo : Benedic, anima mea, Domino. Tob. xiii, 19 : Anima mea, benedic Dominum, quoniam,
PSALMUS CIV. Hortatur ad cultum Del, memorans ejus beneficia.
Dicit ergo : Sic fuit memor testamenti, promissionis scilicet, quod testamentum disposuit ad Abraham
Dicit ergo : Haec promissa fecit, et etiam dixit. Expone, ut prius.
PSALMUS CV. Deus ob suam bonitatem laudandus : Judaeorum ingratitudo.
Dicit ergo : Haec beneficia illis contulit, et in tantum aperta, quod ipsi crediderunt, verbis ejus.
Dicit ergo : Sic confitemini confessione peccati, et praecipue laudis,
PSALMUS CVII. Dicit cor suum ad Dei cultum paratum, et ideo victoriam sperat.
PSALMUS CVIII. Opem Dei implorat, et proditori dignas paenas praedicit.
PSALMUS CX. Laudat Deum ob beneficia, et incitat ad ejus timorem.
PSALMUS CXII. Laudandus Deus super omnia excelsus et exaltans humiles.
PSALMUS CXIV. Gratiarum actio pro liberatione a periculis.
PSALMUS CXVI. Ad laudandum Deum provocatio.
PSALMUS CXVIII. Multis modis ostendit beatam pilam in legis observatione esse positam.
PSALMUS CXIX. Vitae miserias luget, ab his liberari efflagitat.
PSALMUS CXX. Securus qui se Deo committit.
PSALMUS CXXII. Actus fiduciae in Deum tempore tribulationis.
PSALMUS CXXVI. Vani hominum labores quibus non opitulatur Dominus.
PSALMUS CXXVIII. Funestus impiorum exitus.
PSALMUS CXXIX. Oratio pro precando fiducialiter peccatorum petita.
PSALMUS CXXX. Humilitatis sincera professio.
PSALMUS CXXXIII. Hortatio ad benedicendum Domino.
Dicit ergo : Sic percussit magnos reges, et fortes, . Sehon scilicet, regem Amorrhaeorum,
PSALMUS CXXXVIII. Sciens Deum nihil latere, suam in eum fiduciam profitetur.
Dicit ergo : Sic omnia cognovisti, et prima: et hoc patet, supple, quia, tu, non alius, formasti me,
PSALMUS CXXXIX. Orat pro sua salute : hostibus imprecatur.
PSALMUS CXL. Petii regi a Domino tempore persecutionis.
Dicit ergo : Domine, clamavi, tam diu est, non modo clamo primo, ad te, Clamo, Ad te,
PSALMUS CXLI. Circumdatus a Saule orat pro sua salute.
PSALMUS CXLIII Gratias agit pro victoria: petit hostium exitium.
PSALMUS CXLV. Solus beatus qui soli Deo fidit.
Dicit ergo : Tanta est ejus potentia, talis veritas et justitia, et etiam o Sion,
PSALMUS CXLVI. Hortatio ad laudandum Deum ob ejus beneficia.
PSALMUS CXLVII. Ecclesiam invitat ad laudandum Deum qui eam bonis cumulavit.
PSALMUS CXLVIII. Invitat omnes creaturas ad laudandum Deum.
PSALMUS CXLIX. Gratiarum actio pro insigni victoria.
PSALMUS CL. In omnibus et ubique Deum celebrandum profitetur.
Dicit ergo : Sic peto ut vivifices, et specificans plus rogo : " Revela, " ignorantiam contractam removendo, " oculos meos, " interiores per peccatum primorum parentum velatos, quod significabatur in velo posito ante templum : et in velamine, quod erat positum super faciem Moysi . II ad Corinth. III, 15 : Usque in hodiernum diem, cum legitur Moyses, velamen positum est super cor eorum. ''Non jam tamen velati sunt oculi multorum, sed potius excaecati : quia Ambrosius dicit : " Gravat oculos diuturnum " velamen. "
Et sic, " considerabo mirabilia de lege tua, " antiqua, attendendo quomodo mirabiliter in agno materiali agnus spiritualis figurabatur : et in manducatione, spiritualis refectio doctrinae sacrae . Vel nova, sicut diligere inimicos, et illis benefacere : et omnia propter Christum relinquere : corpus et sanguinem Christi in altari sumere . Haec enim ab oculo videri non possunt cooperto, sed oportet velamen removeri. Tob. XI, 14 : Et caepit albugo ex oculis ejus, scilicet Tobiae, quasi membrana ovi, egredi : id. est, subtilis pellicula est extracta, et sic visum recepit. II ad Corinth. iii, 18 : Nos autem revelata facie, gloriam Dei speculantes. Job, XII, 22 : Revelat profunda de tenebris. Sed quibus ? humilibus. Matth. XI, 25 : Abscondisti haec a sapientibus et prudentibus ,etrevelastiea parvulis.
" Incola ego sum. " Hic secundum, in quo petit familiaritatem contra exsilium, et ejectionem : et dicuntur duo. Primo, miseriam recognoscit. Secundo, petit contra illam miseriam consolationem, ibi, " Non abscondas. "
Ait enim : Sic caecum illumina, et etiam " incola, " extraneus cultor : unde alia littera habet, " inquilinus, " quod idem est quod alienae possessionis inhabitator, vel peregrinus, aliunde adventitius : et hoc verum est : homo enim primus in paradiso factus est, et nos in illo . Justi etiam incolae, et inquilini, et peregrini sunt hic corpore, tamen in caelo mente. Supra, in Psal. xxxviii, 13 : Advena ego sum apud te, et peregrinus, sicut omnes patres mei. Genes. xlvii, 9 : Dies peregrinationis meae... parvi ei mali. Ad Hebr. XI, 13 : Confitentes quia peregrini et hospites sunt super terram. Et ipsemet ostendit se esse peregrinum. Ad Philip. III, 20 : Nostra conversatio in caelis est. Ad Hebr. XIII, 14 : Non habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus.
" Non abscondas a me, " tamquam a peregrino, " mandata tua. " Minus dicit, et plus significat. Imo revela mihi illa, tamquam familiari, et amico. Joan. xv, 15 : Jam non dicam vos servos,... vos autem dixi amicos, quia omnia quaecumque audivi a Patre meo, nota feci vobis. Imo quia peregrino : Abraham enim peregrinus erat in terra Chanaan. Genes. xii, 1 : Egredere de terra tua, etc. Et post dictum est de illo, xviii, 17 : Num celare potero Abraham, quae gesturus sum ? Quasi diceret : Non, sed ei revelabo. Revela ergo, non tantum non abscondas, mihi incolae et peregrino. Daniel. II, 28 : Est Deus in caelo, revelans mysteria, propter se peregrinis.
" Concupivit anima mea. " Hic secundum hujus partis, in quo subjungitur persuasio ad dandum quod petitum est, scilicet desiderium perseverandi in amore mandatorum.
Ait enim : Sic rogo, et debeo exaudiri : quia " anima mea " (in hoc expressio concupiscendi notatur) " concupivit desiderare justificationes tuas, " id est, justitiae opera, quae justificant animam, saltem in manifestatione : et hoc, " in omni tempore, " non in. quodam tantum, sicut illi de quibus, Luc. viii, 13 : Ad tempus credunt, et in tempore tentationis recedunt. Vera sapientia est amare justitiam, et ipsi desiderio adhaerere. Haec est illa de qua dicitur, Sapient. VI, 12 : Concupiscite sermones meos, et adamate illos. Et infra, v. 21 : Concupiscentia sapientiae deducit ad regnum perpetuum. Hunc amorem habent ad veram sapientiam, qui perfecti sunt, sed aliquando corpore aggravante, aliqui retardantur, maxime imperfecti. Sapient. IX, 15 : Corpus quod corrumpitur aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem, Et nunc quod vident esse bonum, scilicet semper justitiae desiderio inhaerere, concupiscunt : et haec ipsa perseverantia concupiscentiae est a gratia gratum faciente, nihil aliud forte quam ipsa virtus perseverantiae. Aliquando etiam existens in mortali hoc bonum cognoscit, et quodam naturali instinctu hoc appetit : sed culpa oppressus languescit, sicut Balaam, qui dicebat, Numer. xxiii, 10 : Moriatur anima mea morte justorum. Et rursus, ibidem, XXIV, 16 : Dixit auditor sermonum Dei,... qui cadens apertos habet oculos. Primo ergo secundum quod trahi potest ex Glossa, est cum quodam languore concupiscere, qui est existentis in mortali. Postmodum in gradu secundo, non jam ipsum desiderium, sed continuationem amoris et desiderii appetere, quod est in gratia existentis, sed imperfecti. Tertio, continue adhaerendo delectari, quod est perfecti, ut dicat jam illud Job, VI, 7 : Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia, quam habeo de malis quae gessi, cibi mei sunt.
" Increpasti superbos. " Hic secundum totius primae partis hujus octonarii. Petitis enim remediis contra vitium caecitatis, et exsilii, hic ostendit unde illas miserias in se habuerit, quia a primis parentibus peccantibus, et a Deo cum sua posteritate punitis : et dicuntur duo. Primo, primorum parentum increpatio super peccato superbiae. Secundo, illorum et omnium illis similium punitio, ibi, " Maledicti qui declinant. "