Albert the Great, Commentarii In Psalmos

" Ad Dominum cum tribularer. " Hic est Psalmus decimus nonus in tertia quinquagena, quae est tertia pars totius hujus libri : et est primus inter quosdam Psalmos, quorum quilibet " Canticum graduum " intitulatur.

Cum enim inantecedenti Psalmo loquens Ecclesia diversa merita tetigerit liliorum, incipientium, proficientium, et perfectorum, ut inde laudetur Deus, et glorificetur, hic consequenter ne credatur unicum membrum Ecclesiae ab infimo peccati usque ad summum non posse

ascendere, ostendit quindecim gradus ascendentis ad Deum animae, ipso Deo eam promo vente : unde et ipse mirabiliter et magnifice laudandus: et hoc in his quindecim Psalmis, qui hic per ordinem supponuntur, qui eodem modo intitulantur. Et loquitur in omnibus his vir perfectus, ostendens per quos gradus usque ad summum perfectionis ascenderit, Omnipotentis manu adjuvanti. Quoniam autem hic ascensus cum laetitia mentis recolitur, et spirituali exsultatione, recte Canticum graduum, Psalmus quilibet intitulatur: Canticum enim est mentis exsultatio pro aeternis.

Ordo autem Psalmorum in ipsa lectione clarius exponitur, hoc tantummodo praenotato, quod quinque primi pertinere videntur ad recessum a malo, sequentes vero quinque ad profectum in bono, et quinque ultimi ad perfectionem in bono.

Et quia primus omnium gradus ascendendi cum recedit quis a malo, est suspirare, et sui liberationem petere a Deo, in hoc Psalmo, in quo agitur de primo gradu, agitur de petitione et clamore existentis in peccato pro liberatione.

Dividitur autem Psalmus in duas par- tes. In prima petitio et clamor ad Dominum, ut a miseria liberetur. Secundo, specificatio quorumdam impedimentorum impedientium liberationem, ibi, v. 5 : " Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est ! "

In prima tria. Primo, petitio ut a malo liberetur, et fructuosa. Secundo, petentis deliberatio, secundum unam lecturam, quomodo possit impleri sua petitio, vel Domini interrogatio facta ipsi petenti, ibi, v. 3 : " Quid detur tibi? " Tertio, solutio ipsius post deliberationem, vel responsio Domini, ibi, v. 4 : " Sagittae potentis. "

In prima duo. Primo, fructuosa petitio pro liberatione sui a malo generaliter. Secundo, specificat a quo velit potissime liberari, et specialiter, ibi, v. 2 : " Domine, libera animam meam. "

In prima tanguntur quatuor. Primo, innuit orationem suam fuisse rectam, ibi, Ad Dominum. " Secundo, necessariam, ibi, " Cum tribularer: " tunc enim potissime tempus est clamandi. Osee, VI, 1: In tribulatione sua mane consurgent ad me. Tempus exaudiendi, quia, Eccli. xxxv, 26: Speciosa miseri-cordia Dei in tempore tribulationis , quasi nubes pluviae in tempore siccitatis. " Clamavi, " sicut Jonas, Jon. II, 3 : Clamavi de tribulatione mea ad Dominum. " Et exaudivit me. " Isa. lxv, 24 : Eterit antequam clament, ego exaudiam : adhuc illis clamantibus, ego audiam.

" Domine libera. " Hic secundum, in quo specificat a quo malo proprie petat liberari. Et primo, quia a malo linguae aperte mala suggerentis. Secundo, a malo linguae occulte mala suadentis, ibi, " Et a lingua dolosa. "

Dicit enim : Sic clamavi ad Dominum, nec infructuose. Et quid petivisti? Clamavi dicens : 0 " Domine, libera animani ineam, " non dico corpus, et terram meam, quia scio illud Job, IX, 24 : Terra data est in manus impii. A quo ? " A labiis iniquis, " malum mihi suadentibus. Eccli. XII, 15 : In labiis suis indulcat inimicus, et in corde suo insidiatur, ut subvertat te in foveam. Talia enim labia disperdis. Supra, in Psal. XI, 4 : Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam,

" Et a lingua dolosa, " mala occulte machinante. Jerem. IX, 8 : Sagitta vulnerans, quae percutit latenter, lingua eorum : dolum locuta est. Job, v, 21 : A flagello linguae absconderis. Debemus autem petere ut liberemur a lingua, et labiis malis. Primo, avaritiae, quae non loquitur nisi de terrenis. Isa. XXIX, 4 : De terra loqueris, et de humo eloquium tuum mussitabit. Joan. III, 31, secundum communem litteram : Qui de terra est, de terra loquitur. Luxuriae, de qua, Eccli. IX, 11 : Colloquium illius quasi ignis exardescit. Job, XXXI, 12 : Ignis est usque ad perditionem devorans. Detractionis, de qua, in Psal. lvi, 5 : Dentes eorum arma et sagittae, et lingua eorum gladius acutus. Adulationis, Proverb. vii, 21 : Irretivit eummultis sermonibus, et blanditiis labiorum pertraxit eum,

Proverb. XI, 9 : Simulator ore decipit amicum suum. Susurri, Eccli. xxviii, 15 : Susurro, et bilinguis maledictus: multos enim turbabit pacem habentes. Haereticae pravitatis, II ad Timoth. II, 16 et 17 : Profana et vaniloquia devita :... sermo enim eorum ut cancer serpit. Psal. XIII, 3 : Venenum aspidum, etc.

" Quid detur tibi. " Hic secundum, in quo subjungitur petentis deliberatio, et sibi colloquentis, quid remedii contra hoc poterit apponi.

Ait ergo : Sic petii a labiis iniquis liberari animam, et a lingua dolosa, sed o tu, anima mea, ut ipse qui petit deliberando loquatur secum Vel, ut sit vox Dei, o tu quem labia iniqua affligunt, et dolosa lingua, " quid detur tibi, " primo, " aut quid apponatur tibi, " postquam fuerit datum, " ad, " id est contra, " linguam dolosam ? " Quasi diceret : Difficile est invenire : et si inventum fuerit, difficile est uti : Dominus tamen, qui medicus summus est, ipse invenit medicinam. Eccli. li, 3 : Liberasti corpus meum a perditione. Et subdit, ibidem : A laqueo linguae iniquae, et a labiis operantium mendacium. Una autem medicina est, ut aures obstruantur. Eccli. xxviii, 28 : Sepi aures tuas spinis, et noli audire linguam nequam : aliter vix evadere poteris. Indomabilis enim est lingua. Jacob. III, 8 : Linguam nullus hominum domare potest: etenim lingua est inquietum malum, plena veneno mortifero.

" Sagittae potentis. " Hic tertium, scilicet solutio post deliberationem : vel, ipsius Domini responsio, post factam a seipso quaestionem. Et duo docet apponenda vel danda remedia. Sacrae Scripturae verba primo. Secundo, sanctorum exempla, ibi, " Cum carbonibus. "