Albert the Great, Commentarii In Psalmos

Dicit ergo : Sic laudabitur ex iis quae pertinent ad Dei magnitudinem, et etiam ex iis quae ad suavitatem. Dicent enim : " Fidelis Dominus in omnibus verbis suis, " ut impleat penitus quod promittit. Deuter. XXXII, 4 : Deus fidelis, et absque ulla iniquitate, justus et rectus. Numer. XXIII, 19 : Non est Deus quasi homo, ut mentiatur, nec ut filius hominis, ut mutetur. Ad Roman. III, 4 : Est autem Deus verax: omnis autem homo mendax. I ad Corinth. x, 13 : Fidelis Deus, qui non patietur vos tentari supra id quod potestis.

" Et sanctus, " firmus, et purus, " in omnibus operibus suis, " non sicut nos, qui si fideles sumus in reddendo quod promisimus, tamen multum impurum est quod reddimus. Isa. lxiv, 6 : Facti sumus ut immundus omnes nos : et quasi pannus menstruatae universae justitiae nostrae. Exod, xv, 11 : Quis similis tui, magnificus in sanctitate ? Levit. XI, 44: Ego sum Dominus Deus vester : sancti estote, quia ego sanctus sum.

" Allevat Dominus. " Hic monstratur benignitas in cavendo labenti, ne penitus ruat.

Ait enim : Sic est verax, et sanctus: et etiam a allevat Dominus omnes qui corruunt, " id est, qui in corruendo sunt. Joan. ii, 7 : Sublevabis de corruptione vitam meam. Supra, in Psal. XXXVI, 24 : Cum ceciderit, id est, cadere inceperit justus, non collidetur, quia Dominus supponit manum suam. Sed secundum hoc videtur, quod nulli caderent in peccatum, si omnes allevantur. Propter hoc intelligendum est, Allevat omnes qui corruunt, qui allevantur, sicut illud Joan. I, 9 : Illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum.

" Et erigit. " Ecce secundum. Quasi diceret : Suae suavitatis est ut cadentes a casu eripiat, " et " etiam " erigit omnes elisos ", qui jam ceciderunt, et in casu suo elisi sunt. Job, v, 11 : Ponit humiles in sublime, et maerentes, pro sua elisione, erigit sospitate. Suum enim est mentes erigere, sicut hic dicitur, et erectis hilaritatem infundere. Tob. III, 22 : Post tempestatem, tranquillum facis : et post lacrymationem et fletum, exsultationem infundis. Intelligi etiam potest de cadentibus in miseriam paenae, et de his, qui jam corruerunt in illam. Quasi enim jam ruebat in miseriam Tobias, qui erat excaecatus, vel vilipendebatur ab uxore, tamen adhuc filium bonum, et possessiones aliquas habebat : sed Job elisus erat, et in omnem miseriam ceciderat, qui et possessionem omnem, et liberos cum filiabus amiserat, et uxorem, et amicos contra- rios, et impugnantes habebat, et toto corpore percussus erat vulnere pessimo, et in sterquilinio jacebat: unde gemens dicebat Job, xxx, 22 : Et quasi super ventum ponens elisisti me valide.

" Oculi omnium. " Hic quod pertinet ad locum nonum, scilicet ad justitiam, explicatur. Et primo, ad generalem, qua providet omnibus creaturis animatis. Secundo, ad specialem, qua reddit debitum rationalibus, solis, ibi, v. 17 : " Justus Dominus, " vel ibi, secundum Glossam, v. 16 : " Aperis tu manum tuam. "

In prima duo. Primo, ostendit animalium omnium desiderium, et ordinationem quamdam ad Deum. Secundo, exhibitionem debiti, et justitiam, ibi, " Et tu das escam. "

Ait enim : Sic suavitas per antecedentia commendatur, et justitia per sequentia : quia dicunt volentes laudare justitiam, o " Domine, oculi omnium sperant in te, " omnium, inquam, animatorum pro cibo habendo. Natura enim est, ut oculos dirigamus ad illum, unde aliquid speramus, juxta illud Joel, I, 20: Sed et bestiae agri, quasi area sitiens imbrem, suspexerunt ad te.

" Et tu das. " Hic secundum, exhibitio debiti: et dicuntur duo. Primo, exhibitio. Secundo, modus exhibendi, ibi, v. 16 : Aperis tu. "