De fide capitula duodecim ca. 14 lines lost[κα]ὶ φῶς τ̣ο̣υ῀̣ κ̣ο´̣[σμου, καθὼς γέγραπται, ἀναθεματιζέσθω.] {2[ζ]}2 ε[ἴ] τ̣ις λέγει· ἄλλ[ο]ς̣ ο῾̣ [παθὼν, καὶ ἄλλος ὁ μὴ παθὼν, καὶ μὴ ὁμολογεῖ] αὐτὸν τὸν ἀπ[α]θ[ῆ θεὸν λόγον καὶ ἄτρεπτον σαρκὶ ἰδίᾳ παθόντα ἀτρέπτως, καθὼς] γέγραπτα̣ι̣ [ἀναθεματιζέσθω.] {2η̣}2 εἴ τις λέγει· ἄλλος ὁ πρὸ αἰω´̣ν̣[ων υἱὸς τοῦ θεοῦ, καὶ ἄλλος ὁ ἐπ' ἐσχάτων, καὶ μὴ] ὁμολογεῖ ἕνα υ(ἱὸ)ν τοῦ θ(εο)ῦ σω̣[τῆρα ξα. 30] {2θ}2 εἴ τις λέγει ἐκ σπέρμα̣τος ἀνδ̣ρ̣[ὸς γεγενῆσθαι τὸν Χριστὸν ἐκ παρθένου,] καθὼς πάντες οἱ ἄνθρωπ̣οι̣ [ ca. 30] σαρκωθέντα καὶ ἐνανθρωπήσ̣α̣ντα ε᾿̣[κ σπέρματος ∆αβὶδ, καθὼς γέγραπται,] ἀναθεματιζε´̣σ̣θ̣[ω.]ca. 17 lines lostἀλλ' ἵνα δ[είξῃ] [καὶ τῆς θεότητος τὴν ἐνέργειαν, καὶ τοῦ σώματ]ο̣ς̣ [τ]η`̣ν ἀλήθιαν. {2[ια}2 πῶς δὲ ἡ μετὰ χρόνον σὰρξ ὁμοούσιος ἂν λέγοι]τ̣[ο] τ̣ῆς ἀχρόνου [θεότητος; ὁμοούσιον γὰρ λέγεται τὸ ταυτ]ὸν τῇ φύσ̣[ει] καὶ τῇ ἀειδιό-[τητι ἀπαραλλάκτως.] {2[ι}2 πῶς δ' ἂν λέγοιτο ἄνθρωπον τέλειον ἀν]ε̣ι̣ληφέν̣[αι] τ̣[ὸ]ν Χ(ριστὸ)ν ὡς ἕνα [τῶν προφητῶν, αὐτοῦ τοῦ κυρίο]υ̣ ἀν̣[θρώ]που γενομ̣ε´̣ν̣ο̣υ̣ τῇ ἐκ παρθένου [σαρκώσει; διὸ γέγραπται ὅτι ὁ] π̣ρω῀̣τ̣ος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοεικός. [ἐπειδὴ δὲ ὁ ἐκ γῆς πλασθεὶς εἰς γῆ]ν̣ α̣ηεληλυθεν, ὁ δεύτερος ἄνθρωπο(ς) [ ca. 20 ] κ̣[α]ὶ ἀ´̣νθρωπος γενόμ(ενος) ε̣[ἰς] ο̣υ᾿̣ρανοὺς ἀνελή-[λυθε. καὶ λέγεται ὁ] π̣ρῶτος Ἀδάμ. καὶ ὥσπερ ὁμολόγητα̣ιca. 18 lines lost {2[ζ}2 πῶς] δ' ἂν λέγοιτο [ἄλλος ὁ παθὼν, καὶ ἄλλος ὁ μὴ παθὼν, αὐτοῦ τοῦ κυρίου] λ̣έγ̣οντος· δε̣ι῀̣ [τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν, καὶ ἀποκτανθῆναι,] κα̣ὶ τῇ τρίτῃ η῾̣μ̣[έρᾳ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν· καί· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν] τοῦ ἀνθρώπο[υ] κ̣[α]θ̣[ήμενον ἐν δεξιᾷ τοῦ πατρός· καί· ὅταν ἔλθῃ ὁ] υ̣ι῾̣ὸς τοῦ ἀνθρω´̣π̣ο[υ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὑτοῦ;] {2Ὣ}2 πῶς δ' ἂν λέγοι τ̣[ι]ς̣ [σωζ]όμ̣[ενον τὸν Χριστὸν, αὐτοῦ τοῦ κυρίου λέγοντος· ἐγώ] εἰμι ἡ ζωή· καί· ε᾿̣γ̣ω`̣ [ἦ]λθ̣[ο]ν̣ ἵ[να ζωὴν ἔχωσι· καί· ὁ πιστεύων] εἰς ἐμὲ, θα´̣νατον̣ ου᾿̣ μ̣η`̣ θ̣εωρήσ̣[ει ἀλλ' ὄψεται τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον;]ca. 14 lines lostσά]ρ̣[κ]α̣, καὶ π̣[ίνων] [μου τὸ αἵμα, ἔχει ζωὴν αἰώνιον;] {2[β}2 πῶς δ' ἂν λέγοι τις ἄψυχον καὶ ἀνόητον τὸ σῶμα τοῦ κυρίου· τα]ρ̣αχη`̣ γ̣ὰρ̣, [καὶ λύπη, καὶ ἀδημονία, οὔτε σαρκὸς ἀψύχου, οὔτε] ψ[υ]χ̣ῆς [ἀνοήτου, οὔτε θεότητος ἀτρέπτου, οὐδὲ δοκήσεως] ἐ´̣νδιξι̣ς, [οὔτε ἀνθρωπίνης ἀσθενείας ἥ]τ̣τ̣[η]μ̣[α· ἀλλὰ τῶ]ν κ[α]θ' ἡμᾶς [παθῶν τὴν ἐπίδειξιν ἐν ἑα]υ̣τ̣[ῷ] ε᾿̣π̣[ο]ι̣[εῖτο ὁ] λόγος, [καταδεξάμενος τὸ παθητικὸν,] κ̣[α]θὼς̣ [γέγραπ]τ̣[α]ι, ὅτι αὐτὸς [τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἀνέλα]βε̣[ν], κα̣ι`̣ [τὰς νόσο]υ̣ς ἐβάστασεν. ca. 14 lines lost [δ]εσπότ̣η̣ν̣, [καὶ ἀνυμνούντων τὸν ἐν φάτνῃ σπαργανωθέντα θεὸν,] [κ]α̣ὶ λε̣[γό]ντων̣·[ ca. 35][ἀ]νετράφη· θ̣[εοφανῶς ἐν μέσῳ διδασκάλων καθεζόμενος,] κ̣αὶ ε᾿̣κπ̣λήτ[των αὐτοὺς τῇ σοφίᾳ παρὰ καιρὸν ἡλικίας τῆς] κ̣α̣τὰ το`̣ σ̣ῶμ̣α̣, [ὡς ἀπαριθμεῖται ὁ εὐαγγελικὸς λόγος. ἐν Ἰορδάνῃ] ἐβαπτίσθη, [οὐκ ἁγιασμοῦ προσλήψει προσαγόμενος, ἀλλ' ἁγιασμοῦ] μετοχὴν χ[αριζόμενος. ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐπειράσθη, οὐ πειρασμῷ] ὑποκίμενος̣ [ ca. 12 lines lostκαὶ] θ̣(εο)ῦ π̣ρ̣[ὸ]ς̣ [ἀνθρώπους γένηται κοινωνία. ἐπὶ ταύτῃ τῇ χά]ρ̣[ι]τ̣ι̣ δ̣ο̣ξα´̣σ̣ω̣μ̣ε̣[ν] [30-35κόσμο]υ σωτηρίας. [δοξάσωμεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ ἐνεργοῦν,] το`̣ ζ̣ω̣οποιοῦν̣ [ἡμᾶς, τὸ παρέχον τὰ χαρίσματα πρὸς θεοῦ κο]ι̣ν̣ωνείαν, κα[ὶ] μὴ [περιεργαζώμεθα τὸν εὐαγγελικὸν λόγ]ον λε´̣ξεσει περ[ι]ξήροι̣ς, [ἀπεράντους ζητήσεις καὶ λογο]μαχίας σ̣πίροντες, κ̣αὶ τὸν̣ [λεῖον καὶ εὐθύτατον λόγο]ν τραχύνο̣ν̣τες̣, ἀλλὰ μᾶλλον ca. 10 lines lost[····]··[ ca. 40] [·····]υ[ ca. 40] [γρα]φ̣α`̣ς̣, κ̣αὶ ὁ´̣[τι ξα. 33] [···]α̣π̣α̣ν̣τ̣α̣·[ ca. 35] [καὶ ὅ]τι ἀπέθ[ανεν ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, καθὼς] [γέγ]ρ̣απται, κα̣[ὶ ὅτι εἰς οὐρανοὺς ἀνελήφθη, καὶ ἐκάθισεν ἐν] [δ]εξ̣ι̣α῀̣ τ̣οῦ π(ατ)ρ(ὸ)ς, [ὅθεν ἥξει κρῖναι ζῶντας καὶ νεκροὺς, καθὼς] γ̣ε´̣γ̣ρ̣απται,