OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA

OPUSCULUM XL

APOLOGIA PAUPERUM

CONTRA CALUMNIATOREM

PROLOGUS .

1. Summi legislatoris inviolabili constat definitione sancitum, sic maiestati aeternae cultum debitum esse reddendum, quod idolorum cultura vitetur ; sic redigendum intellectum creatum in summae veritatis obsequium, quod nullus falsitati praebeatur assensus ; sic vacandum sanctificationi spirituum, quod ferietur a servitute carnalium voluptatum ; sic denique virtutum deiformium approbandam esse rectitudinem , quod deformantium vitiorum pravitas reprobetur. Propterea , sicut veritatem fidei et morum amore iubemur praecipuo desiderare ac quaerere ;

sic et errores eidem oppositos summo astringimur horrore vitare tantoque id vehementius, quanto perniciosiores esse probantur. Quod quia Scripturae sacrae catholicos tractatores non latuit, mox ut suboriri senserunt perversorum germina dogmatum, magno studuere conatu illorum convulsioni operam diligentem impendere, ne, si in altum succrescerent, sationis dominicae semina suffocarent .

2. Porro, diebus istis novissimis, quibus evidentiori claritate veritatis evangelicae fulgor illuxerat: quod absque profluentium exuberantia lacrymarum nequaquam referre valemus; dogma quoddam pullulasse iamque in scriptis redactum comperimus, quod tanquam fumus teter et horridus, e puteo abyssali prorumpens ipsiusque solis iustitiae splendentibus radiis se directe obiiciens, christianarum mentium hemisphaerium obscurare contendit Ne igitur tam perniciosa labes non sine Dei offensa et animarum discrimine dissimulata concrescat, praecipue cum calliditate serpentina pietatem quandam in superficie praeferat, revelanda est facies indumenti eius , ut, clare detecta fovea, caute possit evitari ruina. Sane, quia hujusmodi fabricator errorum, cum adhuc sit viator, ut credimus, corrigi potest per Dei clementiam, sollicite pro eo interpellandus est Christus, ut suae vocis virtute ac sapientiae lumine eius, quam Saulo quondam exhibuit , miserationis non immemor, et protervientem deterreat et superbientem humiliet et errantem requirat, corrigat et reducat. Et quoniam meliora sunt vulnera diligentis quam fraudulenta odientis oscula , nequaquam peccatoris oleo, adulatione videlicet, impinguandum est ipsius languidum caput, nec tumidi cordis apostema palpandum; quin: potius procacis hominis erectam cervicem dura oportet increpatione ferire, non quidem amari cordis odio, sed tranquillae mentis aemulatoria caritate. Ipsum vero dogma pestiferum ordinato competit improbare progressu, ut per modum apologiae obiectioni coaptetur responsio, et impugnationi defensio correspondeat ex adverso.

3. Quoniam igitur primo perfectionis evangelicae apicem conatur deiicere, dehinc praecipitare moenia et tertio evertere fundamenta tandemque pauperum Christi professionem falsis criminationibus infamatam, abominabilem reddere mundo ; quadruplex in contrarium responsionum est instruenda munitio, quarum quaelibet tripartita sit, iuxta quod materia exigit, quatenus triangulari huiusmodi armatura evangelici milites, velut veritatis scuto circumdati, contra fulminantium telorum acumina protegantur invicti .

CAPITULA HU1US OPUSCULI.

Capitulum I.

Primae responsionis prima particula primumque capitulum, in quo calumniatoris intentio perversa detegitur, et verae condescensionis Christi sublimis perfectio declaratur.

Capitulum II.

Primae responsionis secunda particula secundumque capi. Iulum, in quo capitalis error circa notificationem perfectionis et imperfectionis eliditur, et verae perfectionis exemplaritas et differentia ipsius ad imperfectionem reseratur. Capitulum III.

Primae responsionis tertia particula tertiumque capitulum, in quo evangelicae perfectionis integritas panditur, eiusque status sublimis et gradus multiformis aperitur.

Capitulum IV.

Secundae responsionis prima particula quartamque capitulum , in quo appetitus martyrii de se perfectus ostenditur, et e contrario fuga martyrii de se imperfecta monstratur.

Capitulum V.

Secundae responsionis secunda particula quintamque capitulum, in quo abstinentiae laus et perfectio declaratur, et eiusdem impugnatio calumniosa refellitur.

Capitulum VI.

Secundae responsionis tertia particula sextumque capitulum, in quo ieiunii arctitudo ut consona perfectioni defenditur, et eius multiplex commendatio subinfertur.

Capitulum VII.

Tertiae responsionis prima particula septimumque capitulum, in quo voluntaria et penuriosa paupertas fundamentum evangelicae perfectionis adstruitur, et quae huic videri possun. contraria dissolvuntur.

Capitulum VIII.

Tertiae responsionis secunda particula octavumque capitulum, in quo possessionum leviticarum et ecclesiasticarum affluentia monstratur perfectioni paupertatis non esse contraria, sed et commendatio divitiarum ostenditur non esse secura.

Capitulum IX.

Tertiae responsionis tertia particula nominique capitulum, in quo abrenuntiationis ratio falsa eliditur, et penuriosae paupertatis duodenario praerogativa monstratur.

Capitulum X.

Quartae responsionis prima particula decimumque capitulum, in quo religio carentium loculis ab errore defenditur, et verum ius possessionis ecclesiasticae declaratur.

Capitulum XI,

Quartae responsionis secunda particula undecimumque capitulum, in quo professio Fratrum Minorum veraciter carere ostenditur et appropriatione rerum immobilium sive mobilium et proprietate pecuniarum tam in proprio quam in communi.

Capitulum XII,

Quartae responsionis tertia particula duodecimumque capitulum, in quo evangelizantium pauperum fructificatio multiformis ostenditur, eorumque status a multiplicibus cavillationum versutiis defensatur.

EXPLICIUNT CAPITULA. INCIPIT TRACTATOS.