Ps 40
1
In finem. Psalmus ipsi David.
2
Beatus qui intelligit super egenum et pauperem :
in die mala liberabit eum Dominus.
3
Dominus conservet eum, et vivificet eum,
et beatum faciat eum in terra,
et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
4
Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ;
universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
5
Ego dixi : Domine, miserere mei ;
sana animam meam, quia peccavi tibi.
6
Inimici mei dixerunt mala mihi :
Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
7
Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ;
cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
Egrediebatur foras et loquebatur.
8
In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ;
adversum me cogitabant mala mihi.
9
Verbum iniquum constituerunt adversum me :
Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
10
Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
qui edebat panes meos,
magnificavit super me supplantationem.
11
Tu autem, Domine, miserere mei,
et resuscita me ; et retribuam eis.
12
In hoc cognovi quoniam voluisti me,
quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
13
Me autem propter innocentiam suscepisti ;
et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
14
Benedictus Dominus Deus Israël
a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.]