Ps 40

1 In finem. Psalmus ipsi David. 2 Beatus qui intelligit super egenum et pauperem :
in die mala liberabit eum Dominus.
3 Dominus conservet eum, et vivificet eum,
et beatum faciat eum in terra,
et non tradat eum in animam inimicorum ejus.
4 Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus ;
universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus.
5 Ego dixi : Domine, miserere mei ;
sana animam meam, quia peccavi tibi.
6 Inimici mei dixerunt mala mihi :
Quando morietur, et peribit nomen ejus ?
7 Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur ;
cor ejus congregavit iniquitatem sibi.
Egrediebatur foras et loquebatur.
8 In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei ;
adversum me cogitabant mala mihi.
9 Verbum iniquum constituerunt adversum me :
Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat ?
10 Etenim homo pacis meæ in quo speravi,
qui edebat panes meos,
magnificavit super me supplantationem.
11 Tu autem, Domine, miserere mei,
et resuscita me ; et retribuam eis.
12 In hoc cognovi quoniam voluisti me,
quoniam non gaudebit inimicus meus super me.
13 Me autem propter innocentiam suscepisti ;
et confirmasti me in conspectu tuo in æternum.
14 Benedictus Dominus Deus Israël
a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.]