13. In Revelatione s. Benigni.
30. De ss. Georgio et Aurelio.
31. In Translatione s. Gerar di.
32. De s. Gregorio Lingonensi.
36. De s. Jacobo Tarentasiensi.
60. In Revelatione ss. Mauritii, Exuperii et Candidi.
63. De ss. Maximo et Venerando.
68. In Translatione s. Moderanni.
77. De s. Petro Tarentasiensi.
78. In Translatione s. Philiberti.
90. De s. Stephano Grandimontano.
In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Hierusalem
supernae condo,
Jucundare
jugi laetitia
Christum laudans
in Affrodisio,
Quem divina
subvectum gratia
Coronavit
aeterna gloria;
Hic sanctorum
junctus collegio,
Incessanti
psallens tripudio,
Salutare
canit Alleluja.
Ad Matutinum.
Invitatorium.
Alleluja,
Christum, quem parvulum
Adoravit
dux Affrodisius,
Venite adoremus.
Ad Nocturnum.
Antiphonae.
1. Dux fuit Aegypti,
proprium deseruit omne
Et sequitur Christum
sacra de virgine natum.
2. Discipulus demum
Petri sapiensque magister
Imperiisque suis
hos monuit populos.
3. Martyrii palma
tandem subvectus ad astra
Regnat cum Christo
perpetuo solio.
Responsorium.
4. Fulget his terris
pastor martyrque Biterris,
Quotidie cujus
laus plebis in ore sit hujus,
V. Ut plebs proficiat
et salva sua prece fiat.
Prosula.
1. Hic Affrodisius
Aegypti fuit dux,
2a. Hic Christum puerum
fanis caesis adoravit.
2b. Fugientem eum
septennio reservavit,
3a. Quem quaerebat
Herodes perdere,
3b. Et hic eum
voluit colere.
4. Ergo canamus
Te Deum laudamus.
In Laudibus.
Antiphonae.
1. Dux Affrodisius
cecidisse sciens simulacra
Ingrediente Jesu
suscepit dogmata sacra.
2. Sermo docet scriptus,
quod ei servivit Aegyptus,
Pro Christo, quidquid
possedit, sponte reliquit.
3. Praesul devotus,
plenus dulcedine lotus,
Ignotis notus
a nostra gente remotus.
4. Petri praecepto
jucunda mente percepto
Abluit illotos
sacro baptismate Gothos.
5. Truncato capite
mortem patiens sine lite
Thesaurum pulchrum
capitis tulit usque sepul-
chrum.
Ad Benedictus.
A. Athleta Dei Affrodisius,
Apostolorum fonte
largifluo potatus,
post perpessa Aegypti
gentium ludibria
Petro jubente
Dominoque ducente
Septimaniam
adiit provinciam,
in qua Biterrum postea
pontificali meruit
decorari infula.
In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Videns sanctus
vir Affrodisius
Urbis suae
fana corruere,
Novit vere,
quod Dei filius,
Ortus saecli
vergente vespere,
Mundi sordes
venit abluere ;
Quem dux sacer
complexans artius,
Jam per fidem
sanctis consocius,
Non expavit
mundum relinquere.