Κύριε .. μου, ὅτι σπέρμα Ἀβραὰμ ἐγώ εἰμι ... κατὰ κίνησιν κ. π. α. ὥς τινες ματαιολογοῦσι, ζῶμεν· ἀλλ' αὐτὸς καὶ τοῦ ζῆν καὶ ἔως ὅτε δεῖ ζῆν, ὡς βούλει νομοθέτης, τυγχάνεις· καὶ ᾧ τὸ ζῆν ἀνέλπιστον, διὰ τὴν προφητικὴν ἀπόφασιν ἀκούσας, τούτῳ ... ἥλιος ἀνεπόδισε ... πρόσευξαι τῷ τὰ κρύφια καθορῶντι, ἵνα σ. π. τὰς ἑτοιμασμένας τοῦ αἰωνίου πυρὸς μάστιγας. 16 Καὶ ἐκεῖ ἔλεγον τὴν μακαρίαν ᾠδὴν ὅτι .. ἡ νηστεία καὶ ἡ μετάνοια .. δαψιλὲς, ἐκείνους ὁ Θεὸς δικαίως ἐῤῥύσατο· διὰ γὰρ τὸ μὴ θελῆσαι εἰδωλολατρῆσαι, ἔδωκεν ὁ Θεὸς τὴν δύναμιν, ἐπειδὴ τοῦτο αὐτῷ παρέστη· ἔλθωμεν δὲ καὶ ἐφ' ε. τ. μ. 17 Ἔχων· ὡς ὄφις γὰρ ὥρμησε κατὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ οὐκ ... φῶς, οὐκ ἤκουσας .. ᾐχμαλώτισεν ... τέκνα ἐσφαγμένα .. Χερουβὶμ συνέτριψε .. οὐρανία· ἄπαγε μὴ τοῦτο ὑπολαμβάνεις, ἄνθρωπε, ἀλλὰ τὰ γλυκύτατα (λεγε γλυπτὰ) ἐν τῷ ναῷ ... ἀπήνεγκε, πάντα τὰ προσφερόμενα περιεῖλεν· τὸν ναὸν ἐκ θεμελίων ἐνέπρησεν, πάντα ἠφάνισεν ὁ ἄθλιος ... σκεύη ᾆραι, ἔνδον τοῦ ναοῦ εἰδώλων θέσθαι, ἐπὶ τῷ κατασφάξαι τὸν λαὸν Κυρίου, καὶ φόνους ἀναιτίους ποιῆσαι· βαβαὶ τῆς τοιαύτης συγχωρήσεως, ἆρ' οὖν οὐκ ἦν μ. θ. ἀ. ὁ ἄθεος βάρβαρος; 18 Εἶδες .. κακῶν τῆς ἄθεον αὐτὸν ψυχῆς ... ἀπεθηριώθη καὶ ἐν ἐρήμῳ διέτριβεν, ἐμαστιγώθη, ἴνα σωθῇ ἴσχεν ... ἐπειδὴ προιδὼν κατασβεσθὲν ἀπὸ τῆς δρόσου τὸ πῦρ, οὐκ ἐπίστευσεν. Καὶ τί γίνεται μετὰ ταῦτα; ἄκουσον αὐτοῦ λέγοντος· ἐγὼ ... ὅτε τοίνυν [caetera ut in priore textu n. 18, 19, p. 31 D] τιμωρίαν μόνον ἐὰν μετανοήσας μὴ ἐπιστρέφης πάλιν .. 19 Μηδεὶς οὖν ἀδελφοὶ ἀπελπίσῃ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας [inde codex noster solus in plane nova luxu-riose vagatur] Σαμψὼν ἐκεῖνος ὁ ἰσχυρὸς ἐν πολέμοις, ὃς καὶ πρὸ γενέσεως ἐπήγγελτο, ὡς ὁ ἄγγελος διετάξατο τῇ μητρὶ αὐτοῦ, [ἀπὸ πάντος] ὃ ἐξ ἀμπέλου ἐμπορεύεται καὶ σίκερα οὐ μὴ πιεῖ (τὸ μὴ πιεῖν, νηστείας ἦν καὶ ἐγκρατείας ὑπόθεσις). Καὶ ἔως μὲν ἦν τετειχισμένος τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ μετανοίᾳ, κατὰ χιλίους ἔπιπτον οἱ ἀλλόφυλοι, πύλαι πόλεων ἀνεσπῶντο, λέοντες τῇ ἰσχύϊ τοῦ δικαίου κατέπιπτον. Ὅτε δὲ μέθῃ ἐαυτὸν κατεβάπτισεν, ἀνάλωτος τοῖς ἀλλοφύλοις καὶ παίγνιον ἐγένετο. Νηστεύσωμεν οὖν, ἀδελφοὶ, ἵνα πρὸς τὸν παράδεισον ἐπανέλθωμεν, ὄθεν ἐκπεπτώκαμεν. Εἰ ἐνήστευσεν [cod. εἰσενήστευσεν] Ἀδὰμ, καὶ τὴν ἐντολὴν ἐφύλαξεν, οὐκ ἂν ἡμεῖς πεπτώκαμεν εἰς τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας· οὐκ ἂν τὴν γῆν ἐργάζεσθαι κατεδικάσθημεν· οὐκ ἂν ἡ τῶν τριβόλων ἀνατολὴ ἐπεφύη καὶ ἡ ἐν λυπαῖς ἐνεσημάνθη κατάκρισις· τοιαῦτα γὰρ τὰ τῆς ἁμαρτίας ὀψώνια. Ἀλλ' ἡμεῖς, ἀγαπητοὶ, πάντοτε καὶ ἀεὶ ἐξωμολογήμεθα, κατὰ τὸν προφήτην ∆αυὶδ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ [inde vulgata recurrunt, sed libero pede]. Πέτρος ὁ προστάτης καὶ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων παρὰ παιδίσκης ἠλέγχθη, καὶ ἠρνήσατο τὸν Κύριον τρὶς, ἀλλὰ μεταμεληθεὶς ἔκλαυσε πικρῶς· τὸ δὲ κλαῦσαι πικρῶς, τὴν ἐγκάρδιον μετάνοιαν παρίστησι, καὶ διὰ τοῦτο οὐ μόνον ἔλαβεν ἄφεσιν ἐπὶ τῇ ἀρνήσει, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα ἔσχεν ἀναφαίρετον. 20 Ἔχοντες οὖν ἀδελφοὶ πολλοὺς τύπους τῶν ἁμαρτησάντων καὶ σωθέντων, προθύμως καὶ αὐτοὶ ἐξομολογεῖσθε [caetera iterum recidunt in prius homiliae exemplar, eodemque modo usque in finem num. 20 pergunt].