3. De sancto Albino.

In 1. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. Cum gaudio diem festum
Confessoris venerandi
Ac praeclari pontificis
Excipiamus Albini
Ac devota mente eum
Celebrare gloriemur;
Dies enim iste fuit
Coelicolis gloriosus,
In quo tantus praesul suo
Conjunctus est collegio.

Ad Matutinum.

Invitatorium.

Deum vivum adoremus
Fideliter, in quo vivunt
Omnes sanctes feliciter,
Qui praesulem perenniter
Regnaturum gloriose
Sanctum coronavit Albinum.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1, Claris ortus parentibus
Sanctus antistes Albinus
Nobilitatem sanguinis
Vitae ornavit meritis.

2. Ut excessit infantiam
Adeptus pueritiam,
Deum coepit magnanimus
Totis amare viribus,

3. Nam parentes relinquebat,
Frequentabat ecclesiam,
In coelesti solo patre
Suam ponens fiduciam.

4. Hic amore Dei fervens
Semetipsum abnegabat,
Crucem suam manu tollens
Sequebatur Jesum Christum.

5. His vacabat operibus,
Deo quibus esset carus,
Et ab his se continebat,
Quae Dominus non amabat.

6. Deo semper hic vivendo
Et orando adsistebat,
Ita namque impugnantem
Inimicum expugnabat.

Responsoria.

1. In tellure Venetica,

Quae Britannis est proxima,
Ingenuis est Albinus
Generatus parentibus ;

V. Nobilitatem generis
Vitae ornavit meritis
Praesul sanctus, nobilibus
Generatus parentibus.
2. Pompam enim saeculorum
Et vanam mundi gloriam,
Ut manere non putavit,
Ut nihilum postposuit ;

V. Possideret ut coelestem
Ante Deum cum angelis,
Mundi falsam dignitatem
Ut nihilum postposuit.

3. Hic virtutum gemmis clarus
Instar solis resplendebat
Atque sanctis operibus
In exemplum se praebebat;

V. Voluntati Dei cunctis
Obedire volentibus
Ipsi semper serviendo
In exemplum se praebebat.

4. Erat enim valde pius
Et caritate fervidus
Ac decenter adornatus
Humilitatis floribus ;

V. Quos paterno gubernavit
Quinque annis officio,
Inter fratres resplendebat
Humilitatis floribus.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Voluptatem non amabat,
Fugiebat ludibria
Atque mentis levitatem
Sapienter declinabat.

2. Sibi semper iste sanctus
In cautela prospiciens,
Gemmis clarus meritorum
Cunctis erat in exemplum.

3, Servi sui sanctitatem
Volens Deus non latere,
Spectabili miraculo
Hanc voluit clarescere.

4. Nam cum isset ad indictum
Justi patris obsequium,
Imbre coeli non est tactus,
Quo sodales maduerunt.

5. Audientes inauditum
Andegavi miraculum,
Exsultantes in laudibus
Glorificabant Dominum.

6. Cum annorum esset iste
Ter denorum atque quinque,
Digne pastor a fratribus.
Atque rector eligitur.

Responsoria.
1. Pius pater monasticam
Dum regeret familiam,
Expetitur a populo
Et a clero eligitur ;
V. Ut antistes ad regendam
Sacraretur ecclesiam,
Expetivit hunc populus
Et a clero eligitur.

2. Post adeptum sibi dignum
Praesulatus officium,
Cujus servus erat, suam
Sanctitatem declaravit ;

V. Quia prudens servus erat
Ac fidelis dispensator,
Suam Deus miraculis
Sanctitatem declaravit.

3. Per hunc namque sanans aegros
Atque caecos illuminans
Effugavit daemonia,
Mortuos vivificavit ;

V. Mirificans servum suum
Miraculis fecit eum
Corruscare, nam per ipsum
Mortuos vivificavit.

4. Cum transiret quendam vicum,
Qui Regina dicebatur,
Adolescens Alabaudus
Jaccbat ibi mortuus ;

V. Albinus ergo beatub
Ei vitam sua prece
Reddebat, qui resolutus
Jacebat ibi mortuus.

In 3. Nocturno.

Ad Cantic.

A. Binis annis atque ternis
Ut rexit monasterium,
Consecratur ad regendam
Episcopus ecclesiam.

Responsoria.

1. Hic bis binis lucem caccis,
Duobus vitam defunctis
Prece sua restituit
Mirifice per Dominum ;

V. Ab arrepta muliere
Effugavit daemonia
Atque signa multa fecit
Mirifica per Dominum.
2. Velut alter hic Johannes
Praedicando veritatem
Dei legem non silebat
Damnans quaeque nefaria ;

V. Si adesset gladiator,
Exoptasset martyrium,
Cum Johanne vera dicens,
Damnans quaeque nefaiia.

3. Corpus sancti cum a clero
Transferretur de sepulchro,
Tres ibi paralytici
Sanitate renovantur ;

V. Adducuntur duo caeci,
Qui virtute sancti viri
Cum tribus paraclyticis
Sanitate renovantur.

4. Decoratus virtutibus,
Sic albescens ut lilium,
Tu pro nobis, O Albinc,
Funde preces ad Dominum ;

V. Ut nos tibi famulantes
Tecum esse mereamur
Jesu Christi cohacredes,
Funde preces ad Dominum.

Prosula.

Ad illum, qui non factus
Cuncta bona fecit solus,
Factorum potens rector,
Altis praestans altissimus,
Ut nostris aurem precibus

accommodet
Ac veniam petentibus

acceleret
Ac tuis, pater, precibus
Miserans miserabilibus
Nos tontae demptos miseriac
Reddat aetemae laetitiac
Perducendos ad Dominum.

In Laudibus.

Ad Benedicas.

A. Ave, praesul gloriose,
Ave, sidus jam coeleste,
Decorans Albine coelum,
Nos guberna visens humum,
Quo laetemur triumphantes
Te patronum venerantes.

In 2. Vesperis.
Prosula.

Sanitati dedit aegros

Albini precatio,
Curavit paralyticos

virtutis auxilio,
A defunctis Alabaudum

suscitat in bivio,
Hic bis binis lumen caecis

condonat continuo.
Ros cum pluit, hunc non tangit

imbris madefactio,
O quom probat sanctum Dei

daemonum fugatio.

Ergo laudes nunc Albino

conciliat haec concio,
Nam qui corde poscunt illum
propulsato vitio
Renovantur.
Ad Magnificat.
A. O Albine, praesul sancte,

Qui virtutum gemmis clarus
Deo factus es dilectus,
Te orante, deprecemur,
A peccatis expiari
Atque tecum supra coclos
Exaltari gloriose
Regnaturi sine fine.