V. Benedictio omnium fratrum minorum.

Gravi et molesto stomachi dolore semel laboravit, ita ut vitam paene exhalaret, et fratres jam de ejus vita desperarent. Quorum unus, timens, ne subito e vivis raperetur propter varia et crebra cordis deliquia, ait: Benedic nobis, pater, et caeteris fratribus, quos in Christo genuisti, et aliquid memoriale relinque nobis tuae voluntatis, quod fratres in tui memoriam semper habeant secum ad majorem sui profectum. Tunc b. pater paternos oculos in filios erigens: " Vocate, inquit, " mihi fratrem Benedictum de Piratro" (qui beato pater semper in infirmitate ministrabat et coram eo Sacra faciebat), ut vobis benedicam. " Quo accersito ait:,, Scribe, sacerdos Dei, qualiter benedico omnibus fratribus meis, qui modo sunt in religione et qui venturi sunt usque ad finem saeculi. Quoniam propter infirmitatem meam loqui non valeo, breviter voluntatem meam et intentionem in signum memoriae meae benedictionis et testamenti cunctis fratribus praesentibus et futuris patefacio. Fratres semper se diligant ad invicem, sicut ego dilexi et diligo illos. Semper diligant et observent dominam meam paupertatem. Et semper praelatis et clericis sanctae matris ecclesiae fideles et subjecti existant. Benedicat et custodiat eos Pater et Filius et Spiritus sanctus, amen. "