EPISTOLA ENCYCLICA 7

cognitio, non inchoata quodammodo videatur, sed cum rerum actione coniuncta. Haec autem actio in iuventute instituenda maxime cernitur ; quae quidem tanti negotii res est, ut partem laboris et curarum postulet maximam. Quamobrem vos in pri- mis vehementer hor tamur, Venerabiles Fra t res , ut scholis in fidei integritate retinendis, aut ad ipsam, si opus fuerit, revo- candis sedulo advigiletis, sive quae a maioribus institutae, sive quae conditae recentius fuerunt, nec pueriles tantum, sed etiam quas medias et quas academicas vocant. Ceteri autem e vestris regionibus catholici id in primis nitantur atque efficiant, ut in institutione adolescentium sua parentibus, sua Ecclesiae iura sarta tectaque sint. - Qua in re haec potissimum curanda. Primum, ut catholici scholas, praesertim puerorum, non mixtas habeant, sed ubique proprias, magistrique deligantur optimi ac probatissimi. Plena enim periculi est ea disciplina, in qua aut corrupta sit, aut nulla religio, quod alterum in scholis, quas diximus mixtas, saepe videmus contingere. Nec facile quisquam in animum inducat impune posse pietatem a doctrina seiungi. Etenim si nulla vitae pars, neque publicis neque privatis in re- bus vacare officio religionis potest, multo minus arcenda ab eo officio est aetas et consilii expers , et ingenio fervida, et inter tot corruptelarum illecebras constituta. Igitur qui rerum cogni- tionem sic instituat, ut nihil habeat cum religione coniunctum, is germina ipsa pulchri honestique corrumpet, is non patriae praesidium, sed humani generis pestem ac perniciem parabit. Quid enim, Deo sublato, adolescentes poterit aut in officio re- tinere, aut iam a recta virtutis semita devios et in praerupta vitiorum praecipites revocare?

Necesse deinde est non modo certis horis doceri iuvenes religionem, sed reliquam institutionem omnem christianae pie- tatis sensus redolere. Id si desit, si sacer hic halitus non do- ctorum animos ac discentium pervadat foveatque, exiguae ca- pientur ex qualibet doctrina utilitates; damna saepe consequen- tur haud exigua. Habent enim fere sua quaeque pericula di- sciplinae, eaque vitari vix ab adolescentibus poterunt, nisi fraena quaedam divina eorum mentibus atque animis iniiciantur. Ca- vendum igitur maxime, ne illud, quod caput est, iustitiae cultus ac pietatis, secundas partes obtineat; ne constricta iuventus iis tantummodo rebus , quae sub oculos cadunt , omnes ñervos virtutis elidat; ne dum praeceptores laboriosae doctrinae fasti