16 CONCORDIEN.

catus totus est in refellendis gravaminibus praecipuis. Piae praxis viae Crucis Parochus voluit in principio tantum im- mutare horam, quam parum aptam censuit ; sed tandem eam posthabuit omnino in contentionis igne. Vetuit Cappellano praedicare et primam dicere Missam quadragesimae tempore; aliaque sacri ministerii officia, et innixus consuetudini loci, quam nonnulli canonistae sequuntur, censuit posse eundem posthabere. Hinc mirum non est, si solum se reputans, dis- tulit mortuorum suffragia, quae saepe saepius eidem afflue- bant.

Quoad negligentiam in instituendis pueris ad primam Communionem promovendis pauci adsunt testes, ita ut Pa- rochus dici vere possit nimium negligens in doctrina chri- stiana edocenda et poena iuridica multandus ; Barbosa de off', et potest, parochi, par. i, cap. 15.

Negligentia Parochi quoad^praedicationem verbi Dei, haud formiter probatur, quia diversimode testes deponunt: Ordi- narius , quin auscultare*, tantum querimonias inimicorum poterat iudicare de opportunitate accersendi praedicatores ex- traordinarios ; eo secius quia officium praedicandi est parochi Barbosa, loc. cit., p. 1, cap. 14, et S. C. C. declaravit quod si curatores animarum per se velint munus praedicationis obire, non debent impediri.

Parochus insuper accusatur de odio erga cappellanum ; quin alatur studium deminuendi culpam, haud obliviscen- dum, ait defensor, cappellanum saepe saepius occasionem praebuisse sese nimis ingerendo in rebus Parochi.

Melius erat pro utroque, si remotus fuisset cappellanus initio simultatum, dum pro parocho militat vinculum, ius et canonica investitura: dum huius indignitas haud evicta fuit neque post pugnam et per quamplures probationes. Prae- ses extraordinariae sessionis Tribunalis, qui processum in- struxit contra dictum parochum, invocat Tridentinum sess. 22, cap. 6 de ref. Sed nullus iudex colligere potuit ex actis pro- cessus, Parochum turpiter aut scandalose vixisse ; aut in sua nequitia permansisse, postquam praemonitus fuit.