CONCORDIEN. 17

Tridentinum clare patet loqui de scandalo parto ex cor- reptis moribus, sed Parochus, de quo agitur ex omnium te- stimonio, omnibus in adiunctis sese exhibuit exemplar absque censura. Scandalo vero originem dedisse tum Cappellanum, tum eius adhaerentes, qui quum testes fuissent per longam consuetudinem de facili caractère et benevolo parochi prae- decessoris, habuerunt in parocho successore indolem aerem, et pecuniae tenacem. Ex his causis enata est animorum alie- natio non assertum odium plebis : et beneficiatus haud me- retur expoliationem ; sed ponitur in casu liberae renuntia- tionis, et vinculi dissolutionis, quo pastor cum grege ligatur. Asseri tamen nequit, parochum, aliquando ad indignationem pro vocatum, haud offendisse charitatem erga fideles sibi com- missos; sed dici nequit temerarius aut audax erga superiores.

Ex his omnibus, concludit advocatus, probatam non fuisse noxam, qua, ex iure parochi destitutione puniuntur.

DEFENSIO POPULI. Ex adverso advocatus qui oppidanis patrocinatur ad S. C. C. recurrentibus, quoad primam quae- stionem, an nempe haec appellatio vel recursus sustineri de- beat, advertit hos non statim apud S. C. C. appellationem instaurasse quia apud curiam Metropolitanam pendebat iudi- cium de expensis iudicialibus reficiendis, quae quaestio tan- dem mense Ianuario 1896 definita fuit.

Notat oppidanorum sane querelam non esse despiciendam quia « omnes et singuli, quorum interest possunt appellare » (Reiffenstuel ius. can. univ. ad tit. de appell. I. 2, tit. 28, §2, n. 37).

Parochianos vero in huiusmodi causas interesse habere probat, citans haec verba f olii in Baren, agitata apud S. C. C. die 17 Maii 1851, § Contra, ibi : « Etiam Parochiani instare poterunt, ut sibi gratus eligatur Parochus, et aeque ut pa- rochus male vivens e paroecia deiiciatur ex generali interesse quod habent Parochiani ut a bono Parocho gubernentur ».

Demum, ait patronus, etsi appellatio admittenda non es- set, tamen oppidanis negandus non est recursus quum « Re- cursus ad principem supremum numquam censetur interdi-

Acta, Tom. XXX. fase. CCCXLJX. 2