18 CONCORDIEN.

ctus, a quo quemadmodum iurisdictiones omnes fluunt, ita etiam conveniens est ut postea refluant » (Rota coram Ron- dinino in Cracovien, vocis activae et passivae 31 Ian. 1676 p. 18 rec, t. 2, dec. 639, n. 23). Nec aliter Barbosa « non denegatur remedium his qui iustam se habere causam arbi- trantur, quo possint mederi gravaminibus ; id autem est ad superiorem recursus ; etenim iure permissum est, ubi appel- lari denegatur, ut per viam querelae superiorem adeatur » (vot. decisio, vot. 4, n. 79).

Ingressus vero patronus alteram quaestionis partem, nempe meritum causae, contendit rem iam definitam fuisse rescripto diei 8 Aprilis 1893 quo edicebatur: «Ordinarius iubeat praefatum Parochum Maniago statim discedere a Pa- roecia Vigonovo sub poena suspensionis, ipso facto incur- rendae nisi pareat, et deinde nisi idem Parochus malit Pa- roeciae nuncium mittere, cum tenuis pensionis reservatione, processum contra eum instituat ».

Cuius rescripti mentem hanc esse contendit orator, ut parochus etiam invitus deberet removeri a paroecia et dein, ut eidem renunciaret, cogi, si ex processu constarent vera esse quae opponebantur. Iamvero, instat orator, ex processu patuit Valentinum habere indolem extravagantem, aerem, mendacem et inexorabilem, seu parochum esse alienationi- bus et rixis pronum.

Ex testibus, alius deponit, parochum loqui solitum esse de rebus pietati et religioni alienis; alius, pueros ignorare fidei mysteria ; alius, sese impedire debuisse filii proprii promo- tionem ad primam Communionem utpote non praeparatim.

Suum cappellanum acriter exagitasse referunt testes, et parochum noluisse reconciliari cum paroeciano morti proxi- mo, qui pacem moriturus efflagitabat.

Notat orator, testes haec et alia plura facta deponentes, esse fide dignissimos et istos fuisse delectos. Sane, urget advocatus, haec omnia confirmari a Vic. Foraneo.

In suis uteris Card. Patriarcha Venetiarum confirmat de rudi natura parochi, omnia quae a testibus relata fuerunt.