OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA
opusculum XII. EPISTOLA DE TRIBUS QUAESTIONIBUS
opusculum XIII. DETERMINATIONES QUAESTIONUM CIRCA REGULAM FRATRUM MINORUM
Quaestio III. Cur Fratres intendant studio litterarum.
Quaestio XI. Cur Fratres non laborent pro victu.
OPUSCULUM XIV. QUARE FRATRES MINORES PRAEDICENT ET CONFESSIONES AUDIANT
OPUSCULUM XV. EPISTOLA DE SANDALIIS APOSTOLORUM
OPUSCULUM XVI. EXPOSITIO SUPER REGULAM FR. MINORUM .
In nomine Domini incipit Vita Minorum Fratrum.
OPUSCULUM XVII. SERMO SUPER REGULAM FRATRUM MINORUM .
OPUSCULUM XVIII.CONSTITUTIONES GENERALES NARBONENSES .
De religionis ingressu. Rubrica I.
De qualitate habitus. Rubrica II.
De observantia paupertatis. Rubrica III.
De FORMA INTERIUS CONVERSANDI. Rubrica IV.
De modo exterius exeundi. Rubrica V.
De occupationibus Fratrum. Rubrica VI.
De correctionibus delinquentium. Rubrica VII.
De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.
De electionibus Ministrorum. Rubrica IX.
De Capitulo provinciali. Rubrica X.
De Capitulo generali. Rubrica XI.
De suffragiis defunctorum. Rubrica XII.
OPUSCULUM XIX. EPISTOLAE OFFICIALES
OPUSCULUM XX. REGULA NOVITIORUM.
OPUSCULUM XXI. EPISTOLA CONTINENS VIGINTI QUINQUE MEMORIALIA.
OPUSCULUM XXII. EPISTOLA DE IMITATIONE CHRISTI.
OPUSCULUM XXIII. LEGENDA SANCTI FRANCISCI.
Capitulum II. De perfecta conversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum .
Capitulum III. De institutione Religionis et approbatione Regulae .
Capitulum IV. De profectu Ordinis sub manu ipsius et confirmatione Regulae prius approbatae .
Capitulum V. De austeritate vitae, et quomodo creaturae praebebant ei solatium .
Capitulum VI. De humilitate et obedientia et de condescensionibus divinis sibi factis ad nutum .
Capitulum VII. De amore paupertatis et mira suppktione defectuum .
Capitulum VIII. De pietatis affectu, et quomodo ratione carentia videbantur ad ipsum affici .
Capitulum IX. De fervore caritatis et desiderio martyrii .
Capitulum X. De studio et virtute orationis .
Capitulum XI. De intelligentia Scripturarum et spiritu prophetiae .
Capitulum XII. De efficacia praedicandi et gratia sanitatum .
Capitulum XIII. De stigmatibus sacris .
Capitulum XIV. De patientia ipsius et transitu mortis .
Capitulum XV. De canonizatione et translatione ipsius .
Quaestio VIII.
Cur Fratres modo plura petant quam olim.
Item quaero: quid est, quod modo plura petitis quam olim, ut, cum tunc vix in una villa vel paucis villis et pauca postulaveritis, modo Iate per terram et oppida et castra pervagando plurima congregatis ? Videtur enim avaritia inter vos crevisse, et cura ventris hanc vobis providentiam persuasisse videtur, vel spiritus exstinctio vos in cella quiescere non permittit. Respondeo. Vitiosos in hoc et in aliis, ut dixi ,
. excusare non audeo, sed rationem pro illis qui ratione ducuntur et pia intentione omnia faciunt, ostendere benevolis nunc intendo; quia malevoli, qui magis facta nostra calumniari desiderant quam agnoscere veritatem, magis dolent, si ostensa eis ratione, materia subtrahitur detrahendi: quia inimicus vult potius, causas maledicendi contra eum quem odit, sibi adesse quam abesse, ut non ex invidia, sed ex iustitia eum persequi videatur. Quod autem nunc potius quam olim videmur mendicando plura colligere, inter alias sunt principales causae, quas potes advertere
.veras esse: una est, quod cum olim pauci Fratres fuissent in Ordine, nunc multo plures sunt ubique; et plures pluribus indigent, quanto numerus numerum excedit, et omnibus, quae necessitas requirit, est magis opus. Nam Dominus, infans natus, modico diversorio et praesepio contentus fuit ; sed aggregata discipulorum turba, ad celebrationem paschalis convivii quaesivit, sibi parari coenaculum grande stratum.
Secunda causa est, quod inter plures sunt etiam
. plures debiles et infirmi, maxime qui olim strenue Religionis et arduae paupertatis pondus per annos plurimos portantes , nunc ex humanae mortalitatis defectibus lassati, cogente ipsa caritate, non debent ipsi ut infirma pecora relinqui, sed pie, quamdiu poterunt, fulcimentis corporalium necessitatum pro iustitiae misericordia, pro aliorum aedificatione et pro iuniorum instructione sustentari. Et propter tales oportet et expedit, plura peti.
Tertia causa, quia plures modo mendicantes
. sunt in Ecclesia de diversis Ordinibus, et quod nobis solum dabatur integrum, nunc minutatim dividitur inter plures. Unde cogimur nunc latius tanto vagari, quo minus in locis singulis datur nobis. Quod enim aliquando offerebatur nobis non quaerentibus, nunc vix per diversa minutatim colligimus cum rubore, et oportet nos petere, quia non petentibus parum datur, dum ex multitudine petentium homines sunt lassati. Qui autem per se nihil habent, necesse est, eos omnia, quibus indigent, ab aliis postulare,
vel carere, nisi velint illicite acquirere, vel quocumque modo apud alios deservire, vel nisi gratis eis donetur.
Quarta causa, non tamen omnino commendabilis, sed pro aliqua parte excusabilis accedit, quia qui non est patiens penuriae in his quibus indiget, plura eum conquirere oportet .