MELEVITANA 27

potius hanc confirmasse assignando summam adamussim re- spondentem eleemosynae, tunc vigenti, cum additione unius tari iam determinata. Quamobrem videtur subaudiri iussum iam expressum in testamento, nempe addendi semper certum augmentum eleemosynae pro tempore currenti, quando haec augescat. Ceteroquin in femina mirum non est , si facilem non praeviderit immutationem in quantitate eleemosynae, imo eamdem admiserit quasi firmam et stabilem in suo co- dicillo in quo onera iterum recensuit, melius determinavit atque explicavit.

Praeterea si verba attendantur quibus summa scutato- rum 270 assignatur, non dubie apparet, hanc taxationem non eo spectasse ut voluntas testamentaria mutaretur, sed potius ut summa universa sub oculis poneretur tunc tem- poris ordinata ad pia onera explenda ; piis enim legatis re- censitis additur delV importo in tutto di scudi duecento set- tanta, sed immediate ante cautum fuerat colle rispettive an- nue assegnazioni, in essa fiducia già dichiarate. Quocirca iudicabunt EE . P P . an haec loquendi ratio sit satis expressa ad rescindendam praescriptionem in testamento clarissime significatam.

Neque praetermitti debet, consuetudinem, nempe opti- mam legum interpretem. Margaritae supremam voluntatem usque demandasse executioni prouti manifesta fuit in testa- mento, codicilli nulla habita ratione. Quare in contractibus alienationis semper adiecta est clausula quod fundus, praeter alia, gravatur onere unius Missae perpetuae quotidianae cum eleemosyna, aucta uno tari pro tempore currente.

Ob hanc clausulam, fundi pretium in alienatione minus aestimari debuit ; pretium enim minui debuit pro modo au- ctae vel augendae eleemosynae, nimirum pro graviore onere sibi assumpto ab emptore ; quare si modo huiusmodi onus levius efficiatur, idem determinando ad certam mensuram in codicillo assignatam, venditor ius suum experiri potest au- gendi nempe pretium pro quantitate diminuti oneris. Haec notat Archiepiscopus in uteris commendationis, aiens : « I