CAPUT IX. De mixtione.

Sequitur de mixtione, de qua nota primo, quod duplex est mixtio. Quaedam enim est adsensum, sicut quando ponitur hordeum cum frumento : et illa quidem videtur esse mixtio, et non est. Alia est secundum veritatem : et illam sic diffinit Aristoteles in primo de Generatione : Mixtio est miscibilium alteratorum unio. Et nota quod omnia quae sunt miscibilia, oportet ut sint agentia et potentia : agentia in eo quod dividunt, patientia in eo quod dividuntur. Unde patet quod illa quae non habent contrarietatem, non sunt miscibilia. Patet etiam quod elementa possunt misceri et possunt facere ex se unum aliquod : quoniam quodlibet elementum est contrarium altori. Dividuntur autem elementa in mixto non usque ad. invisibilia. Omne enim corpus divisibile est, sed usque ad quasdam particulas minutas a natura determinatas, id est, usque ad. minima secundum speciem. Item nota quod proprietas mixti est, quod quaelibet pars mixti debet esse homogenia et ejusdem speciei cum suo toto : si aliter esset, tunc mixtio secundum veritatem non esset. Et nota differentiam inter compositionem et confusionem et mixtionem. Compositio est, quando utrumque compositorum manet in sua virtute, et ponitur pars juxta partem : sicut quando ponitur hordeum in frumento. Confusio vero est, quando non proportionantur virtutes partium sic quod non trahuntur ad certam speciem. Mixtio ''vero est quando proportionantur virtutes, et trahuntur ad speciem unam. Et haec de elementis dicta ad praesens sufficiant.