QUAESTIO XXVI.

Quaeritur, cur Fratres recipiant vel petant eleemosynam ab illis qui iniusta lucra sectantur.

Item quaero: cum res male acquisitae Deo sint odibiles, Isaiae sexagesimo primo : Ego Dominus odio habens rapinam in holocausto ; cur recipitis vel petitis eleemosynam ab illis qui iniusta lucra sectantur 1

Respondeo. Quidam sunt, qui solas habent res male acquisitas, et possunt certae personae inveniri, quibus competit recompensatio; ubi tales scimus, de cetero non debemus ab eis eleemosynam recipere, quia omnia, quae habent, sunt aliorum, quibus tenentur reddere.

Quidam habent bona iniusta, sed certae personae non possunt inveniri, quibus tenentur reddere , vel omnes, vel aliquae: vaga ergo restitutio Deo danda est et in pias causas eroganda.

Quidam habent iniusta bona, ita quod, si dant eleemosynam, tamen per hoc non fiunt impotentes, quin adhuc habeant, unde possint restituere certis personis, quibus debent: unde possunt eleemosynam facere de residuo.

A primis non possumus recipere, nisi ignorantia, vel extrema indigentia, vel praesumtio, quod creditores velint, nos recipere, nos excuset. Unde quando non constat, de vero aliquem iniusta detinere bona

non tamen leviter credere debemus , eum tanti criminis esse reum, cum de quolibet teneamur praesumere meliora

mendicitas nostrae professionis, et quia Deo debita pauperibus Christi largienda sunt, excusat nos in hae parte plenius, quam illos qui ex aliis rebus habent, unde sufficienter valeant sustentari. Ubi tamen publica fama clamat, aliquem esse de primis praedictis, etiam si aliter non constaret, propter scandalum non expedit ab eo recipere vel petere eleemosynam, nisi forte talibus, qui ex professione vel officio habent, quod debent raptores ad restitutionem inducere, quia utiliter gerunt in hoc negotium spoliatorum. Et dignus est tunc fidelis operarius cibo suo , cum nemo teneatur suis stipendiis militare.

Ad hoc autem, ut possimus peccatores ad emendationem monendo inducere, concedit nobis Sedes apostolica , etiam in terris excommunicatorum Ubere commorari et ab eis tunc eleemosynam accipere, maxime si aliunde non possemus sustentari. Si enim boni de medio malorum tollerentur, quis esset qui malos ad bonum verbo et exemplo moveret?