OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA
opusculum XII. EPISTOLA DE TRIBUS QUAESTIONIBUS
opusculum XIII. DETERMINATIONES QUAESTIONUM CIRCA REGULAM FRATRUM MINORUM
Quaestio III. Cur Fratres intendant studio litterarum.
Quaestio XI. Cur Fratres non laborent pro victu.
OPUSCULUM XIV. QUARE FRATRES MINORES PRAEDICENT ET CONFESSIONES AUDIANT
OPUSCULUM XV. EPISTOLA DE SANDALIIS APOSTOLORUM
OPUSCULUM XVI. EXPOSITIO SUPER REGULAM FR. MINORUM .
In nomine Domini incipit Vita Minorum Fratrum.
OPUSCULUM XVII. SERMO SUPER REGULAM FRATRUM MINORUM .
OPUSCULUM XVIII.CONSTITUTIONES GENERALES NARBONENSES .
De religionis ingressu. Rubrica I.
De qualitate habitus. Rubrica II.
De observantia paupertatis. Rubrica III.
De FORMA INTERIUS CONVERSANDI. Rubrica IV.
De modo exterius exeundi. Rubrica V.
De occupationibus Fratrum. Rubrica VI.
De correctionibus delinquentium. Rubrica VII.
De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.
De electionibus Ministrorum. Rubrica IX.
De Capitulo provinciali. Rubrica X.
De Capitulo generali. Rubrica XI.
De suffragiis defunctorum. Rubrica XII.
OPUSCULUM XIX. EPISTOLAE OFFICIALES
OPUSCULUM XX. REGULA NOVITIORUM.
OPUSCULUM XXI. EPISTOLA CONTINENS VIGINTI QUINQUE MEMORIALIA.
OPUSCULUM XXII. EPISTOLA DE IMITATIONE CHRISTI.
OPUSCULUM XXIII. LEGENDA SANCTI FRANCISCI.
Capitulum II. De perfecta conversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum .
Capitulum III. De institutione Religionis et approbatione Regulae .
Capitulum IV. De profectu Ordinis sub manu ipsius et confirmatione Regulae prius approbatae .
Capitulum V. De austeritate vitae, et quomodo creaturae praebebant ei solatium .
Capitulum VI. De humilitate et obedientia et de condescensionibus divinis sibi factis ad nutum .
Capitulum VII. De amore paupertatis et mira suppktione defectuum .
Capitulum VIII. De pietatis affectu, et quomodo ratione carentia videbantur ad ipsum affici .
Capitulum IX. De fervore caritatis et desiderio martyrii .
Capitulum X. De studio et virtute orationis .
Capitulum XI. De intelligentia Scripturarum et spiritu prophetiae .
Capitulum XII. De efficacia praedicandi et gratia sanitatum .
Capitulum XIII. De stigmatibus sacris .
Capitulum XIV. De patientia ipsius et transitu mortis .
Capitulum XV. De canonizatione et translatione ipsius .
Quaestio V.
Cur Fratres toties mutent praelatos Ordinis.
Cum prudentum sit non leviter retractare quae faciunt, sed ante diligenter deliberare facienda, ne postea oporteat revocare, et vos toties mutetis praelatos Ordinis: videmini aut inconsiderate constituere nutiles ad tantum officium, aut sine ratione utiles leiicere, quod est signum inconstantiae et impatieniae, quod non possitis pati rectores idoneos, quos iniuriose abiicitis: aut quod in officio ita perversi fiant, quod merito non debeant in eo diutius tolerari: aut quod tam paucos habeatis in Ordine pro officio regiminis idoneos, quod semper quaeritis meliores.
Respondeo. Sicut supra de officiis praedicationis et confessionis dictura est, plures conditiones ad haec fore necessarias, ita de officio regiminis animarum est tenendum. Requiritur enim in praelato delatis maturitas, honesta admodum personalitas, vitae irreprehensibilitas. Quarto, quod non sit idiota in litterarum scientia. Quinto, quod sit discretus et providus ex naturali industria. Sexto, quod sit zelator iustitiae et Ordinis disciplinae. Septimo, quod sit tractabilis per mansuetudinis lenitatem. Octavo, quod sit campassivus pietate fraterna. Nono, quod sit devotus, habens orationis usum et fiducialiter agens cum Deo. Decimo, ex gustu internae dulcedinis eius et experimento crebro exauditionis qui semper in officio esse se doleat, et tamen, cum ad hoc compellitur, aequanimiter illud ferat nec propter hoc, ut citius absolvatur ab officio, negligentius in eo se gerat. Undecimo, quod corporis imbecillitate a communis vitae observantia non omnino impediatur .
Istae conditiones simul omnes in paucis reperiuntur, ideo paucos stabiles in officio possumus habere praelatos, dum aut nimis sunt corpore debiles pro talibus laboribus et sollicitudinibus sufferendis; aut nimis involuntarii pro timore conscientiae, dum semper timent minus, quam debeant, facere: aut in exterioribus provisionibus minus triti, aut mores eorum in aliquo Fratribus displicent vel minus placent; aut forte in alio loco vel officio utiliores sunt quidam; propter ista saepe mutantur praelati. Bonum est etiam propter hoc, ne fiant aliquando insolentes, si scirent, se in dominio permansuros diu, ut sic in humilitate serventur, et subditi, quibus forte gravis esset illorum alicuius praelatio, de spe facilis absolutionis eius consolentur. Sunt etiam quidam boni subditi, sed inutiles pro praelatis, ideo deponentur.