858 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

tum, facultate sibi concessa ab Exc.mo Episcopo Tergestino et Iustinopo-

litano, collaturus erat, cum publici magistratus confirmandorum parentes

ceterosque, qui aderant, christifideles nimis adorti sunt. Magis magisque

increbrescente discordia, tamen ritus est absolutus. Brevi postea domum

curionis communistarum globus irrupit, in eos, qui aderant, sacerdotes im-

pie saevientes: ipse sacramenti minister vulneribus confoditur; Miroslavus

autem vapulat, iterum ac saepius in parietes conicitur, denique incredibili

prorsus immanitate, pro nefas!, iugulatur. Nec alia de causa tam crudeliter in

hunc Dei Famulum saevitum est, ut mortiferum vulnus acceperit, nisi quod

christianus idemque sacerdos fuit: nam quae in ipsum violenter incubuit

insectatio, ea nec rei publicae causa neque ob gentis naturae diversitatem

facta, praesertim cum Histriae ipse ad Iugoslaviam studeret adiungendae.

Nullam igitur cum aliam potuerint causam interponere persecutores, huius

necem pro vero Martyrio habendam esse ex iis quae hucusque memoravimus

luculentius exstat atque eminet.

Itemque e memoriali exstat libello, cui Miroslavus veluti secretorum

omnium arbitro sui animi suaeque pietatis interiora ac recondita patefacere

solebat, eum haud inscium fuisse periculi cum in se ipsum tum in ceteros

sive presbyteros sive religiosos viros ingruentis, dum Christo fidus mane-

ret atque a se minime descisceret, eundemque in utrumque paratum sese

exhibuisse. Etenim hunc Dei Famulum eximiae, quibus enituit, virtutum

laudes, impensissima scilicet pietas et apostolicum studium et pastoralis,

quam vocant, caritas, ad supremum testimonium perhibendum praepara-

runt. Qui in ipso mortis agone « Animam meam suscipe, Iesu » exclamavit;

quae postea interfector novissima verba impio ausu ac dicacule iteravit.

Corpus autem in coemeterio pagi Lanišće condi iusserunt communistae

potestates, quamvis postulassent mater et propinqui ut in eodem pago se-

peliretur, ubi ille genitus erat. Mox autem fidelium undique fit concursus,

suas tacitas preces caute fundentium; hinc, maxima prudentia adhibita,

reliquiae in coemeterium Sancti Vincentii translatae sunt anno 1958.

Quamobrem, cum invaluisset in populo fama Martyrii ipseque tamquam

Christi Martyr in odium fidei peremptus haberi coeptus fuerit ac recoli,

decimo anno postquam interfectus erat, ipsius Dei Famuli causam ex offi-

cio instruere statuit Carolus (quem Dragutin vulgo Croatae dicunt) Nežić,

Episcopus titulo Pomariensis (hic enim tunc temporis ad nutum Apostoli-