OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA
opusculum XII. EPISTOLA DE TRIBUS QUAESTIONIBUS
opusculum XIII. DETERMINATIONES QUAESTIONUM CIRCA REGULAM FRATRUM MINORUM
Quaestio III. Cur Fratres intendant studio litterarum.
Quaestio XI. Cur Fratres non laborent pro victu.
OPUSCULUM XIV. QUARE FRATRES MINORES PRAEDICENT ET CONFESSIONES AUDIANT
OPUSCULUM XV. EPISTOLA DE SANDALIIS APOSTOLORUM
OPUSCULUM XVI. EXPOSITIO SUPER REGULAM FR. MINORUM .
In nomine Domini incipit Vita Minorum Fratrum.
OPUSCULUM XVII. SERMO SUPER REGULAM FRATRUM MINORUM .
OPUSCULUM XVIII.CONSTITUTIONES GENERALES NARBONENSES .
De religionis ingressu. Rubrica I.
De qualitate habitus. Rubrica II.
De observantia paupertatis. Rubrica III.
De FORMA INTERIUS CONVERSANDI. Rubrica IV.
De modo exterius exeundi. Rubrica V.
De occupationibus Fratrum. Rubrica VI.
De correctionibus delinquentium. Rubrica VII.
De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.
De electionibus Ministrorum. Rubrica IX.
De Capitulo provinciali. Rubrica X.
De Capitulo generali. Rubrica XI.
De suffragiis defunctorum. Rubrica XII.
OPUSCULUM XIX. EPISTOLAE OFFICIALES
OPUSCULUM XX. REGULA NOVITIORUM.
OPUSCULUM XXI. EPISTOLA CONTINENS VIGINTI QUINQUE MEMORIALIA.
OPUSCULUM XXII. EPISTOLA DE IMITATIONE CHRISTI.
OPUSCULUM XXIII. LEGENDA SANCTI FRANCISCI.
Capitulum II. De perfecta conversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum .
Capitulum III. De institutione Religionis et approbatione Regulae .
Capitulum IV. De profectu Ordinis sub manu ipsius et confirmatione Regulae prius approbatae .
Capitulum V. De austeritate vitae, et quomodo creaturae praebebant ei solatium .
Capitulum VI. De humilitate et obedientia et de condescensionibus divinis sibi factis ad nutum .
Capitulum VII. De amore paupertatis et mira suppktione defectuum .
Capitulum VIII. De pietatis affectu, et quomodo ratione carentia videbantur ad ipsum affici .
Capitulum IX. De fervore caritatis et desiderio martyrii .
Capitulum X. De studio et virtute orationis .
Capitulum XI. De intelligentia Scripturarum et spiritu prophetiae .
Capitulum XII. De efficacia praedicandi et gratia sanitatum .
Capitulum XIII. De stigmatibus sacris .
Capitulum XIV. De patientia ipsius et transitu mortis .
Capitulum XV. De canonizatione et translatione ipsius .
Quaestio VIII.
Cur Fratres prohibeant, ne alii deferant vestes suis similes.
Cum unicuique liberum sit vestem suam formare, prout vult, et de panno seu colore quolibet: videmini valde iniuriari quibusdam religiosis viris vel feminis prohibendo, ne deferant vestes in colore vel forma habitui vestro conformes.
Respondeo. Multis de causis habitum nostrum alios ferre non sustinemus et per privilegium apostolicum omnibus inhibemus: una causa, quia, cum simus ex professione Regulae mendicantes, si sub nostro habitu diversi hinc inde mendicarent, homines, qui iam illis eleemosynam dedissent, et nos vel alii in simili habitu iterum supervenirent, putarent, quod idem ex avaritia iterum peteret, et scandalizarentur de ipsis, vel de nobis, quod nimis eos petendo gravaremus.
Item, cum putarent nobis dedisse, quod aliis nobis similibus dederunt: qui inter habitus nescirent discernere, recusarent nobis iterum dare eleemosynam, et sic nihil acquirere possemus et periremus.
Item, cum multi intelligerent, quod homines magis diligerent nos et libentius nobis subvenirent quam aliis, sub habitu nostro per terras discurrerent et quod nobis dandum esset ipsi praeriperent fraudulenter et peccarent, et nos fraudaremur, et homines gravarentur.
Alia causa, quia, cum pro aedificalione Ecclesiae specialiter missi simus , si sub nostro habitu alius aliquo peccato scandalizaret homines, vel nos taliter infamaret, vel suam sic nequitiam contegeret, cum, reiecto habitu nostro, non agnosceretur, sed Frater Ordinis nostri putaretur hoc fecisse ; Ecclesia non haberet de nobis aediflcationera, sed scandalum, et nos frequentes exinde confusiones pateremur, cum multa similia attentarent, sicut comperimus, aliquoties esse factum. - Item, posset haereticus aliquis sub nostro habitu in locis opportunis docere haeresim, ut sic ei quasi probato Fratri Ordinis nostri crederetur, et nos similiter infamaret.
Item, si forte aliquando ex nostris aliqui in via minus honeste se gererent; cum super hoc corriperentur a nobis, possent excusare se, quod sub nostro habitu alii hoc fecissent, cum de personis esset dubium, quae fuissent. - Ne igitur tantus Ordo taliter confundatur, et tot mala inde proveniant: expedit, ut Ordinis nostri habitum nullus alius permittatur deferre. Quid etiam mali sequeretur, si mulieres eum ferre permitterentur, quisque prudens per se potest perpendere: et ideo est studiosissime prohibendum.