DUBIUM.

i. Sed videtur, quod male diffiniat furorem. Furor enim non solum inest irrationabilibus, sed etiam nominibus : ergo videtur insufficienter loqui diffiniens ipsum prout est in hominibus tantum, maxime cum. dicat, omnis irrationabilitatis

repletus.

2. Ad idem, Consuevit distingui duplex irascibilitas, scilicet brutalis et humana. Humana autem est in ratione ut ratio est. Dictus furor autem actus irascibilis est. Ergo est in rationabilibus in quantum hujusmodi : et sic idem quod prius.

3. Ad idem, Sicut dicit Damascenus, " malum daemonis est furor irrationabilis : " Daemon autem substantia intellectualis est : ergo furor non tantum in irrationabilibus est.

4. Ad idem, Virtus cum sit bona qualitas, non est nisi rationis perfectio, sed sicut dicit Philosophus in Ethicis, furor quandoque fortitudinis est, inducens illud, " Virtutem immitte furori, furorem

" in virtutem erige. " Ergo furor non semper est in irrationabili.

Solutio. Dicimus, quod hujusmodi vires, irascibilis et concupiscibilis, non possunt esse de essentia rationis : quia omnia quae sic sunt in ratione, sunt separata a materia et organo corporali. Passio autem non est nisi circa materiam, nec alteratio : unde non potest esse In his quae sunt de essentia rationis, sicut dicitur in VII Physicorum, quod " addi scens non alteratur, sed perficitur.)) In diffinitione autem irae si diffinitur materialiter, accipitur organum, quia dicitur accensio sanguinis circa cor : si formaliter, passio, " Ira est appetitus, etc. " Et ideo non possunt esse partes rationis, sed sunt partes sensitivae potentiae quantum ad. appetitum. Et hoc dicit Philosophus et Damascenus. Participant tamen aliqualiter rationem ut audientiam ipsam, et propter hoc dicit furorem qui est actus irascibilis, esse irrationabilium. Et eadem ratio est de concupiscibili.

Ad primum ergo dicendum, quod licet sit in hominibus, non tamen in quantum rationem habent, sed secundum vires irrationabiles, secundum essentiam.

Ad secundum dicendum, concedendo quod distinctio Illa falsa est : unde et a nullo Auctore invenitur.

Ad tertium dicendum, quod furor non proprie Inest daemonibus, sed secundum similitudinem dissimilem.

Ad quartum dicendum, quod Philosophus non intelligit quod furor sit fortitudo quae est virtus : sed quia furiosus quandoque propter collectionem spirituum facit actus fortis, scilicet invadere hostes quos primo timebat, non tamen virtuose. Unde Philosophus ibidem ponit quinque modos fortitudinis non verae.

10