EXPOSITIO TEXTUS.

A. Cum vero dissimiles, etc.

Hic ostendit qualiter concupiscentia dicitur de Angelis dissimilitudine, dicens : ita dicitur concupiscentia in irrationabilibus, vero, id est, sed, cum, id est, quando nos circumponentes intellectualibus, scilicet Angelis, dissimiles similitudines, id est, dissimiliter acceptas, cir cum formamus eis, scilicet Angelis, concupiscentiam, id est, circa eos figurationem ponimus per modum dissimilis similitudinis, oportet ut vere intelligamus nos intelligere ipsam, scilicet concupiscentiam, amorem divinum, qui est desiderium super rationem et intellectum, id est, excedens ea. Desiderium dico immaterialitatis summae, scilicet divinae, respectu cujus omnia materialia sunt : vel immaterialitatis divinae, quae est super rationem rationalium, et intellectum intellectualium, et inflexibile ab eo quod desiderat, et non indigens propter carentiam ejus quod desiderat, contemplationis superessentialiter castae, id est, superessentialis divina virtute castigante animum ab immundis desideriis, et impassibilis, id est, impassibiles reddentis : sicut enim contemplatio divinitatis unit nos, ita et permanentes facit

reducendo in unum et immobile : et desiderium tendens ad illam claritatem, scilicet divinitatis, puram, quia tenebrae in. ea non sunt : et sublimissimam, quia rationem, naturam, et cognitionem excedit : et ducens ad pulchritudinem formificam, id est, formantem se in nobis, et invisibilem corporali visu. Pulchritudinem dico societatis, id est, unionis ad Deum, aeternae, id est, indeficientis : quia aeternitatis participes facit : et vere, quia in hoc est delectatio et perfectio intellectualis substantiae. Sed quia hujusmodi, vel quia aliae pulchritudines non sunt verae in se, nisi in quantum veritatem sortiuntur, ab ista etiam praedictum desiderium excipit, id est, accipit, id. est, accipere facit a desiderato, veluti potentiam quamdam, id est, virtutem quamdam amoris quae retineri potest. Unde Chrysostomus : " Magnus amor est sicut " ignis fervens, nec ejus impetum aliquis " sustinere potest. " Excipit dico in sufficientia et inconversibilitate, id est, sufficienter sibi et inconversibiliter ab amato : et ista potentia a nulla virtute affligitur, id. est, perturbatur. Unde Cant. viii, 7 : Aquae multae non potuerunt exstinguere charitatem. Excipit dico per amorem divinae pulchritudinis inconfusum, id est, terminatum propria ratione amati, et non mixtum alieno inordinato amori. Confusum enim dicitur non terminatum, vel inordinate mixtum. Et haec duo faciunt ad magnitudinem et parvitatem amoris : quod enim non sub terminata ratione boni amatur, minus amatur. Et amorem dico immutabilem propter firmam adhaesionem. Et excipit per universalem revocationem colligendo sparsim in id quod vere est appetendum, scilicet in Deum, ut maxime ametur, nihil praeter ipsum amando. Augustinus in libro Confessionum : " Minus te amat, " qui aliquid tecum amat. " Est igitur hoc commune utrisque, quod feruntur quodam impetu in amatum : sed in hoc differunt, quod Angeli caste feruntur in divinam pulchritudinem, et firma adhae- sione ; irrationabilia vero incontinenter in materiales et sensibiles voluptates.