Quaestio XIX.

Cur Fratres frequentius praedicent in oppidis quam in abditis locis.

Cum doctrina salutis tam necessaria est illis qui in rure et in abditis locis habitant, sicut illis qui morantur in bonis oppidis, et ita fructuosa esset in eis, et vos aequaliter vocati et missi sitis ad aedificationem omnium indifferenter: videmini non digne ambulare in tali vocatione , in eo quod in bonis civitatibus et oppidis et villis frequenter praedicatis, in aliis autem locis raro vel nunquam. Videtur enim, quod sitis in hoc personarum acceptores, quod pauperes contemnitis et ditioribus praedicatis . Vel quia in civitatibus multa habetis bona hospitia et bene procuramini, quod non alibi, vel quia plura ibi dantur munera vobis in speciali seu communi: ideo ibi saepius praedicatis.

Respondeo. Messis quidem multa eorum qui doctrina indigerent salutis, sed operarii pauci idonei et fideles: ideo non sufficimus omnibus, qui indigent, prout vellemus docendo prodesse, cum nos pauci simus respectu illorum. In locis etiam silvestribus vel desertis, si qui sunt habitantes, ita sunt dispersi, quod vix possent ad locum congruum praedicationi convocari. Sed nec ad singula luca eorum possemus venire, ut eis praedicaremus ibidem. Raro etiam vacant ab occupationibus nisi in festo, ut praedicationi intendere valerent, et propter diem unum festivum non possemus tota hebdomada in villa morari. Non enim permittuntur Fratres tamdiu extra domum suam morari, quod sic omnes villas singulariter possint visitare, nec haberent in pluribus locis, unde toto possent tempore congrue sustentari: et si aliquando forte unus Frater vellet et posset aliquamdiu pati penuriam, socius eius forsitan hoc non posset; et si aliqui aliunde vellent ad praedicationes nostras accedere, non invenirent ibi victualia ad emendum. In oppidis autem seu villis, ubi abundant victualia, plures possunt confluere et melius sustentari , et inter plures maior fructus speratur; et a quibus ministrantur nobis plura temporalia in eleemosynis , plus etiam requirunt, ut eis spiritualia rependamus: non quod omnino debeamus alios in locis desertis deserere, sed prout se opportunitas obtulerit , debemus etiam eis doctrinam salutis offerre.

Illos tamen praedicatores et confessores non excuso a peccato negligentiae, qui magis pro commodo corporis frequentant loca illa, ubi sunt bona hospitia, et nolunt pro salute fraterna divertere ad villas pauperculas et ibi pro Christo paupertatem, quam illi homines ibidem semper sustinent, apud illos aliquandiu tolerare, cum ipsi professi sint extremam et perpetuam in Regula paupertatem. Indignos enim se faciunt eisdem officiis, quae pro subveniendo omnibus susceperunt, si pro commodo temporali vel muneribus ea vendunt: Matthaei decimo : Gratis accepistis, gratis date, non pro munere temporali. Dicetur enim talibus in fine, Matthaei sexto : Amen,

ilico vobis, receperunt mercedem suam, quam principalius hic et studiosius quaesierunt. Dicitur etiam in Threnis: Dederunt pretiosa quaeque pro cibo. Pretiosa sunt verba Dei et auctoritas absolvendi a peccatis confessis, quae dat pro cibo qui pro corporis alimento ea principaliter impendit.