Quaestio XX.

Cur Fratres non habeant consuetudinem praecedentiae.

Cum in aliis Religionibus et collegiis ecclesiarum maior reverentia prioribus in ordine introitus soleat exhiberi

quod etiam inter Apostolos aliquo modo servatum videtur

videlicet in stallo chori et capituli et mensae et aliis ; magna rusticitas videtur, quod apud vos nulla in his differentia servatur, cum Apostolus dicat ad Romanos duodecimo: Honore invicem praevenientes.

Respondeo. Sanctus pater noster Franciscus in summa voluit Ordinem puritate fundare, ut in nullo gloriarentur Fratres nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi , id est humilitatis et caritatis eius, qua pro nobis pati voluit, devota imitatione, cum in hujusmodi excellentiis, quo unus alteri praefertur, in aliquo soleat animus imperfectorum saepe pueriliter extolli. Quod autem Apostolus docet honore invicem praevenire, non tantum ad istas extrinsecas reverentias referendum est, qua unus alteri assurgit, vel facit eum se praecedere et in superiori loco stare vel sedere et similibus, sed magis ad hoc, ut quisque reputet, alium se meliorem esse, in humilitate sibi invicem superiores arbitrantes etc. ; ut non sit pronus ad interpretandum facta eius vel dicta in partem deteriorem, ad Romanos decimo quarto: Non ergo amplius invicem iudicemus ; ut offensus ab eo facile ei ignoscat, donantes invicem, si quis adversus aliquem habet querelam ; ut studiose caveat, ne in aliquo eum despiciat vel offendat, Matthaei decimo octavo: Videte, ne contemnatis etc. ; ut absenti non detrahat nec libenter derogationem eius audiat, Proverbiorum vigesimo quarto : Cum detractoribus ne commiscearis ; ut indigenti auxilium et promptum obsequium libenter impendat, ad Galatas quinto: Per caritatem Spiritus sancti servite invicem: ut eum pure diligat et apud Deum fideliter, in quibus valet, promoveat.

Qui, haec negligens, tantum illas extrinsecas reverentias, ut dixi, Fratri exhibet, quas plerique magis ad hoc sibi mutuo exhibent, ne incuriales notentur, vel adulatorie, ut sibi ista vicissim reexhibeantur, verbum Apostoli debiliter de honoris praeventione implevit.

Inter illos igitur, qui aliquid exterioris gloriae vel officio dignitatis, vel ex alia intentione honesta cupiunt habere secundum hominem, possunt istae reverentiae observari. Nos autem extremam et altissimam paupertatem in Regula professos decet etiam humilitatem summam in omnibus custodire. In aliis Ordinibus, ubi tempus et dies professionis cuiusque potest observari, quis prior altero intraverit, possunt etiam in locis istam prioritatis servare distinctionem ; apud nos autem, ubi saepe de loco ad locum mutamur, sicut non possumus scire tempus introitus cuiuscumque, ita nec, in quo eum debeamus stallo locare, cum ex oblivione et ambitione seu ex humilitate plures dicerent, prius vel posterius se venisse, et aliquoties, cognita veritate, contingeret, aliquos postea de locis suis forte cum verecundia removeri. Et ista perplexitas frequens esset inter nos, quis videretur altero superior, propter frequentes mutationes, et pro appetitu praeeminentiae saepe conscientiae macularentur multorum. Et maius ex his omnibus detrimentum esset in Ordine quam utilitas hujusmodi observantiae de prioritatis honore, cum secundum multitudinem meritorum magis quam annorum quis sit acceptior apud Deum; Sapientiae quarto : Consummatus in brevi, explevit tempora multa: placita etc.