64. De sancto Mellono.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Gaude, Sion,

exsultans jubila
Tui colens

patris solemnia,
Verbo cujus

fugat lux nubila,
Fides crescit,

cedunt daemonia.

2. Vita cujus

in tantum claruit
Virtutibus

nec non miraculis,
Ut et caecis

lumen restituit,
Claudis gressum,

fidem incredulis.

3. Parentibus

claris progenitus
Christi praesul

sed infidelibus,
Fide clarus

fulsit divinitus
Velut stella

relucens gentibus.

4. Salvatoris

igitur gratia
Baptizatus

et in Normannia
Primas factus

fugat daemonia,
Cedunt morbi,

crescit ecclesia.

5. O Mellone,

pastor egregie,
Plebis tutor,

scutum ecclesiae,
Nos adstantes

tuae memoriae
Duc ad vitam

coelestis patriae.

R. Mellone, praesul inclite,
Precum effunde munera

Pro te precante populo,
Per te vitae praeteritae
Mala vitantes prospera

Sequamur in hoc saeculo.
V. Ut te virtute comite

Soluto carnis vinculo
Recto sequentes tramite

Coeli fruamur epulo.

Ad Magnificat.

A. O Mellone,

jubar aethereum,
Pie pastor,

plebis praesidium,
Roga Jesum,

qui tam idoneum
Te perfecit

in sacerdotium,
Ut nos per te

sanctorum cuneum
Consequamur

post hoc exsilium.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Corde mundo laetabundo
Christo demus praeconia,

Cujus dono sunt Mellono
Collata coeli gaudia.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Beatus vir,

Mellonus pontifex,
Non infima

natus ex sobole,
Praeelectus

a Deo famulus.
Civis fuit

urbis Cardiolae.
2. Qui tributo

Romano principe
Persoluto

missus ad propria,
Verbo credens

beati Stephani
Papae, cessit

ab idolatria.
3. Tandem armis

instructus fidei
Sublimatus

ad sacerdotium
In amore

regis siderei
Flagrans omne

vitat contagium.

Responsoria.

1. Haec est dies

digna praeconio,
Qua relicto

carnis exsilio
Christi praesul

Christo cum gaudio
Jam fruitur

sine fastidio,

V. Jam sanctorum
junctus collegio
Sui cursus

completo stadio.

2. Dum missarum
semel solemnia

Celebraret,

quidam apparuit

Angelus in
altaris alia

Parte sibi-
que virgam tribuit ;
V. O praesulem

dignum memoria,

Vita cujus

in tantum claruit.

3. Adolescens

quidam praecordius
Domum scandens,

ut sancti praesulis
Exaudiret

vocem liberius
Praedicantis

pacem in populis,
Qui collapsus

ruit inferius
Aliorum

impulsus stimulis;
V. Hunc defunctum

pastor egregius
Suscitavit

a mortis vinculis.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Quidam a se

pedem diviserat
Cum bipenni

Lupillus nomine,
Quem Melloni

prece recuperat
Credens plebis

cum multitudine.

2. Veronica,

orba luminibus
Lacrimando

pro viro mortuo,
Provoluta

Melloni pedibus
Cum Lupillo

sana fit denuo.
3. Rotomagum

volenti pergere
Apparuit

Satanas famulo
Dei, minans

ei inflectere
Vellet iter

ab illo populo;
Quem devictum

fecit discedere
Christi servus

crucis signaculo.

Responsoria.

1. Erat quidam

plenus daemonio,
Qui Mellono

occurrens obvius
Mediante

crucis auxilio
Sanitati

datur celerius ;
V. Baptizari

poscit cum gaudio
Basuinus

vidensque filius.

2. Dum Quirinus

contractus genibus
Sic fugatum

vidit daemonium,
Provolutus

Melloni pedibus
Implorabat

ejus auxilium,
Qui Melloni

sanatus precibus
Incolumis

adit hospitium ;

V. Ille spretis

deorum cultibus
Confitetur
Mariae filium.

3. Annis octo

quidam officium
Amiserat

membrorum omnium,
Dum Melloni

poscens auxilium
Sanitatis

sumpsit remedium,
V. Laetus Dei

collaudans filium
Properavit

ad baptisterium.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Dum in nocte

natalis Domini
Celebraret

pastor egregius,
Super caput

ejus enituit
Jubar quoddam

sole lucidius.

2. Christi praesul

trecentis vicibus

Die noctu-
que flectens genua,

Insistebat
orationibus

Caritate

fervens continua.

3. Quodam die

panem pauperibus
Praebens manum

cujusdam aridam
Suis tangens

Mellonus manibus
Dei nutu

reddidit validam.

Responsoria.
1. Macerabat

corpus jejuniis,
Genu flexo

trecentis vicibus
Per diem et

noctem, vigiliis
Insistens et

orationibus,
Sic divinis

vacans officiis
Carnem domat

multis laboribus,
V. Fatigatus

paucis cibariis
Utebatur

contentus talibus.
2. Dum Mellonus

jam fessus senio
Vigilaret

orans pro gentibus,
Confortari

coelesti nuntio
Meruit, hunc

affante talibus:
O Mellone,

jam tua talio
Parata est

cum coeli civibus,
V. In stadio

certans pro bravio
Subjecisti

mundum sub pedibus.
3. Per ipsius suffragia
Multis confertur gratia,
Caecus videns efficitur,
Surdis auditus redditur
Et debilis quisque

sospes regreditur.
V. ''Alternatim ruunt languidi,
consequi cupientes data per
eum benificia.''

Prosa.
1. Sospitati dat Mellonus
Dolores languentium,
Doctor bonus et patronas
Fit Rotomagensium.

2. Relevavit a defunctis

defunctum Praecordium,
Caecis, mutis, aegris cunctis
Impendens auxilium.

3. Fidem firmat et infirmat
Errores gentilium,
Sic expleta vitae meta
Migravit ad gaudium.

4. Ergo laudes dent Mellono
Voces jubilantium,
Nam qui corde poscit bono
Ejus patrocinium,
Sospes regreditur.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Sanctas Dei

praesul innumeris
Coruscabat

mundo miraculis,
Victum domat

auctorem sceleris,
Ecclesiam

fundat in populis.

2, Ejus erat

cibus de hordeo
Panis factus

junctus oleribus,
Aqua potus,

cingulo ferreo
Stringebatur

caro sub vestibus.

3. Morabatur

hic solo corpore,
Jungebatur

mens coeli civibus,
Quod docebat,

complebat opere,
Suos actus

ornans virtutibus.

4. Confirmabat

corda fidelium
Veritatis
verbo radicitus,

Exstirpando

legem gentilium,
Fidem rectam

inserens coelitus.
5. Aeger morbi

cujusque generis
Postulavit

ejus suffragia
In tantum,

ut felix prae ceteris
Tunc fieret

illa provincia.

Ad Benedictus.

A. Archipraesul

Mellonus nimio
Prae labore

fessus et senio
Viam carnis

sequens, exsilio
Mundi spreto,

jam contubernio
Confessorum

junctus pro praemio
Christum

videt in coeli gaudio.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. O pastor humilium,
Medela languentium,

Lima pravitatis,
Moestorum solatium,
Fidei praesidium,

Doctor veritatis,
Transfer nos ad gaudium,
In quo Dei filium

Vides cum beatis.

Per Octavam.

Antiphonae.

1. O Mellone,

lucerna praesulum,
Morum decus,

virtutum speculum,

Te rogantem

exaudi populum,
Ut post hujus

vitae curriculum
Consequamur

coeleste pabulum,

2. O Mellone,

praesul magnificae
Sanctitatis

et lux ecclesiae,
Hostes nostros

a nobis ejice,
De commissis

dans locum veniae.

3. O Mellone,

plebis praesidium,
Qui Lupillum

sanasti saucium,
Te precamur

affectu cordium
Pro salute

te postulantium.

4. O Mellone,

primas Normanniae
Qui dedisti

lucem Veronicae,
Te rogamus,

clementer adspice
Nosque tuis

precibus effice
Participes

lucis angelicae.

5. O Mellone,

cujus imperio
Rothi cessit

fallax illusio,
Pro praesenti

roga collegio,
Ne nos Christus

pro nostro vitio
Gehennali

tradat supplicio.

6. O Mellone,

cujus praesentia
Morbos sanat,
fugat daemonia,

Destitutos

in hac miseria
Tua prece

transfer ad gaudia,
Ubi Christum

vides in gloria.

7. O Mellone,

qui tot miraculis
Glaruisti

morumque titulis,

Nobis tuis

succurre famulis
A criminum

nos solvens vinculis.
8. O consolator pauperum,

Mellone, tuis precibus
Auge virtutum numerum

Te deprecantum cordibus,
Qui tot a labe scelerum

Et immundis spiritibus
Prece eripuisti.