73. De sancto Pardulpho.

In 1. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Lampadis egregiae

festum gaudemus adesse,
Pardulphi, nostri

patris eximiique patroni,
Quo Christum petiit,
quem puro corde sitivit.

Ad Matutinum.
Invitatorium.
Regem humilium,
glorificemus Dominum,
Qui beatum Pardulphum,
pauperem in mundo,
ditavit in coelo.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Lampadis egregiae

festum gaudemus adesse,
Pardulphi, nostri

patris eximiique patroni,
Quo Christum petiit,

quem puro corde sitivit.

2. Dum casu rami

puerile caput vitiavit,
Corpore caecavit,

quem pectore clarificavit.

3. Introitum mortis

dum clausum reperit hostis,
Pardulphus [caecus],

divino munere tutus,
Adversus lumen

convertit mentis acumen.

Responsoria.
1. Pardulphus, largus miseris,
tantum sibi parcus,
Crebro vestitis

mendicis nudus abivit
V. Et jejunavit,

reliquos ex quo satiavit.
2. Possessas ut opes

in coelis condere posset,
Coenobium monachis

Lantherius aedificavit,
Pardulphi sacris

quod commendavit habenis
V. Ductoremque gregis

caecum dedit esse videntis.

3. Lemigae, Regnarice,

quos Pardulpho rapuisti,
finem

sceleris mortemque dedissent
Intercludentes

fauces, stomachum fugientes,
V. Ni per patris opem

rejici tandem potuissent.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Nempe Deum cernens

et mundi gaudia spernens,
Exclusit mortem,
vitae servavit amorem.
2. Nam placuit Christus,

verus thalamus ab intus,
Dumque corda premunt,
species mundi latuerunt.

3. Aegrorum medicus

pietatis dum fit amicus,
Enituit signis,

quis in illo viveret ignis.

Responsoria.

1. Aegrorum medicus

pietatis dum fit amicus,
Enituit signis,

quis in illo viveret ignis,
V. Nempe Deum cernens

et mundi gaudia spernens.
2. Marcellus toto

reptabat in pectore parvo,
Pardulphi lavacro

qui fotus et uuguine sacro
V. Erexit vultum,

bipedis mutatus in usum.
3. Pardulpho nomen

dans et virtutis honorem
Martinus quidam

non impendit medicamen,
Nocturnis monitis

qui sanctum jussus adivit,
V. Sed rediit proprio

gressu veniens asinino.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.
1. Arnulphus sprevit

flentes oculos mulieris,
Sedibus elisos

oculos post flevit equinos.
2. Sic patris annonam

commedenti fecit amaram,
Sed post vindictam

veniam dedit in medicinam.
3. Vasco caecus erat

Domolenus, voce carebat,
Hunc quoque restaurat
venerandi nominis abbas.
Responsoria.
1. Dum cuncti fugiunt,

hostes qui cernere possunt,
Pardulphusque pius

pater est sine luce relictus,
Agnum salvavit

Deus ipse luposque fugavit,
V. Et caecum fugiunt,

urbes qui castraque vincunt.
2. Est regnare Deo

vultu servire sereno ;
Non manus artificis

lignum producere quivit,
Quod prolongavit,

qui vota precum trutinavit
V. Pardulphi patris,

sibi devote famulantis.
3. Coelitus angelicae

resonans vox euphoniae,
Quem semel assumpsit,

dulci modulamine duxit,
Sic emigrasti,

sic pascha tuum celebrasti.
V. Auditor verus

fuit et testis Theodenus,
Qui currens vita

te non invenit in ista.

In Laudibus.
Antiphonae.
1. Pardulpho sacro

puerilia membra lavacro
Reddunt lota gravem
de parvo corpore faecem.

2. Nam cunae pueri

nequeunt a matre moveri,
Nec manibus matris

possunt artus agitari,
Quos uterus matris

plures menses bajulavit.

3. Impellunt pueri

sese cunabula sponte,
Nam cum laxatur,

tunc lectulus ille rotatur,
Acsi succedat

levitas gravitasque recedat.

4. Haec virtus grandis

pueri permansit in albis
Nec post haec multum

sinitur conjungere mundum.

5. Coelos angelicis

penetravit virtus [in] ulnis
Nec maculam secum

traxit victurus in aevum.

Ad Benedictus.

A. O Pardulphe pater,

si non tu, quis fuit alter,
Qui lecto vires

dedit, ut fluitare nequiret,
Cum portaretur

manibus vel cum traheretur ?

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Ut quo te miris

monstrares vivere signis,
Per te post mortem

vexatus depulit hostem,
Ergo [Deo] doxae

pie nos conjunge patrono,
Quos instruxisti

fac cernere [gaudia Christi],
Quo tecum veniant,

tecum per saecula vivant.