79. De Extremo Judicio.

1. Quique de morte redempti
Et per crucem liberati,
Pretioso comparati
Sanguine filii Dei,
Sursum corda praeparate
Et Jesum desiderate.

2. Diem illum formidate,
Quando mundum judicare
Christus, imperator coeli,
Venerit fulgens virtute
Et in magna claritate
Regnum sanctis praeparare.

3. Cum aperta coeli arce
Fulgurans ab oriente
Luce vultus Jesu Christi
Apparebit mundus omnis,
Obviam volabunt sancti
Ante pium redemptorem.

4. Cum aperta coeli astra
Usque ad terminos terrae
Coeperit tuba canere
Sancti archangeli Dei,
Voce magna proclamare
Et electos congregare.

5. Tunc ad vocem regis magni
Resurgent omnes defuncti,
Recepturus unusquisque
Non solum de pravo facto,
Sed de verbo otioso,
Prout gessit in corpore.

6. Cum ab igne rota mundi
Tota coeperit ardere,
Saeva flamma concremare,
Coelum ut liber plicare,
Sidera tota cadere,
Finis saeculi venire.

7. Dies irae, dies illa,
Nebulae et caliginis,
Dies tubae et clangoris,
Dies luctus et tremoris,
Quando pondus tenebrarum
Cadet super peccatores.

8. Qualis pavor tunc aderit,
Quando rex iratus venerit,
Et infernus apparebit,
Qui impios absorbebit,
Sulfur, flamma atque vermis
Cruciabunt peccatores.

9. Quid dicturi erunt pravi,
Quando ipsi trement sancti
Ante tantam majestatem
Jesu Christi, filii Dei?
Et si justus vix evadet,
Impius ubi parebit?

10. Non est locus evadendi
Nec inducias petendi,
Sed tempus discutiendi
Amara districtione,
Ubi mente accusante
Torquebuntur puniendi.

11. Jesu Christe, salus mundi,
Tunc succurre pie nobis,
Qui cum patre nunc te unum
Atque cum sancto spiritu
Adoramus verum Deum,
Salvatorem saeculoram.