80. De Extremo Judicio.

1. Quique de morte redempti
Et per crucem liberati,
Pretioso comparati
Sanguine filii Dei,
Sursum corda praeparate
Et Jesum desiderate.

2. Diem magnam formidate,
Quando mundum judicare
Christus, imperator caeli,
Venit fulgens in virtute
Et in magna claritate
Regnum sanctis praeparare.

3. Cum aperta coeli astra
Fulgurans ab oriente
Luce vultus Jesu Christi
Apparebit mundus omnis,
Obviam volabunt sancti
Suo pio redemptori.

4. Cum ab igne rota mundi
Tota coeperit ardere,
Simul flamma concremare,
Coelum ut liber plicare,
Sidera tota cadere,
Finem saeculi venire.

5. Dies irae, dies illa,
Dies nebulae et turbinis,
Dies tubae et clangoris,
Dies nebulosa valde,
Quando tenebrarum pondus
Cadet super peccatores.

6. Quid acturi erunt pravi,
Quando ipsi tremunt sancti
Ante tantam majestatem
Jesu Christi, filii Dei?
Et si justus vix evadit,
Impius ubi parebit?

7. Illi nimium timebunt,
Qui gaudium obtinebunt
Quique regnum possidebunt,
Prae fulgore vultus sui,
Quanto amplius iniqui,
Peccatorum sorde pleni?

8. Ibi angeli timebunt,
Archangeli formidabunt,
Throni atque principatus,
Potestates et virtutes,
Cherubim atque Seraphim,
Simul dominationes.

9. Tunc sedente Jesu Christo
In aeternitatis throno
Adstante choro sanctorum
Hominum et angelorum,
Omnium Apostolorum,
Martyrum et confessorum,

10. Tunc videbunt omnes Christum,
Pro hominibus crucifixum,
Quid aderunt tunc dicturi,
Qui se nolunt emendare?
Et videbunt plagas ferri
In corpore Jesu Christi.

11. Jam quod oculus non vidit,
Nec unquam auris audivit,
Nec in cor hominis ascendit,
Quanta Deus praeparavit,
Sanctis suis, quos dilexit
Et de hoc mundo elegit.