79. De sancto Lamberto.

Id 1. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Magna vox laude sonora
te decet per omnia,

Quo poli chorea gaudet
aucta tali compare,

Terra plaudit et resultat
digna tanto praesule,

O sacer Lantberte martyr,
nostra vota suscipe.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Aeternum trinumque Deum
laudemus et unum,

Qui sibi Lantbertum

transvexit in aethera sanc-
tum.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Orbita solaris

praesentia gaudia confert,
Praesulis eximii

Lantberti gesta revolvens.

2. Hic fuit ad tempus

Hildrici regis in aula,
Dilectus cunctis

et vocis famine dulcis.

3. Sed post, ut fidei

devotus dogmata sumpsit,
Doctrinae cumulos
illi sapientia vexit.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Is subiectus erat

ferventi pectore Cbristo,
Moribus eximiis

et vitae clarus in actis.

2. Dignus honore sacro

doctrina, lumine, verbo,
Iustitiae cupidus,
recto non devius ulli.

3. Fortis in adversis,

humilis per prospera pacis,
Nec terrore teri

potuit nec munere frangi.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Sollicitus plebis

patrias lustravit et urbes
Confirmando fidem

trino de nomine natam,
Ut patris ac nati

sancto cum flamine numen

Esse Deum credat

iam, quisquis amaverit unum.

2. Hic indeficiens

Domini sub lege manebat,
Cuius nulla means
suberat cognatio carni.

3. Ultima namque dies
astabat semper ocellis
Illius, unde bonum
fecit certamine cursum.

Responsorium.

1. Egregius praesul

fratres benedixit et infit:
O Deus omnipotens,

caelestia lumine complens,
Hos, exposco, tuos

benedic per saecula servos,
V. Protege ab insidiis,

serva virtutibus almis.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Contigit ergo virum

caelesti munere dignum

Urbi vicinas

extra secedere partes,

Venit et ad villam

quae Ledgia nomine fertur.

2. Quod cum perscirent
pravi Dodonis amici,
Complicibus iunctis
pergunt ad funera patris.

3. Ecce, propinquantes

praecingunt tecta domorum
Et tunc Lantberti

quassant habitacula sancti,
Supra conspiciunt

crucis admirabile signum.

4. Unus ex illis

scandens super ardua cellae,
Hunc telo figens

auxit sibi vulnera culpae.

5. Sic animam claris

caelorum reddidit astris,
Quam sacer angelicus

deduxit ad aethera coetus
Ad Benedictus.
A. Exin praeclaris

anglorum vocibus almum

Ecclesiae templum

reboabat dulce canorum,
Solibus imprimis

mansit celebratio talis
Sancte tuo Landberte loco

caelestibus hymnis.

Der Text folgt ausschliefslich A; hier die Abweichungen der spateren
Quellen. Die RR des Officiums sind alle bis auf eins in Prosa abgefafst.

In 1. Noct. A 2, 2 Childerici K. - A 3 lautet in K:

Praesul erat-------Treiectensis Theodardus,

Constanter fidei populis dans semina verbi.
In 2. Noct Die A A dieser Nokturn hat K in 3. Noct; hier stehen dafur:
1. Sub quo Lampertus puer est vixisse paratus,

Disceret ut seriem divinae legis amatam.
2. Sed post, ut fidei devotus dogmata sumpsit,

Doctrinae cumulos illi sapientia vixit [vexit].
3. Praesulis interea fuerat caro fine soluta,

Tune plebs Lampertum clamat fore sede locandum.
In 3. Noct. A 2 und 3 umgestellt G. - In Laud. A 2, 1 praestaret K. -
A 2, 2 pravis Dodonis amicis K. - A 2, 4 funera pacis I. - Ad Bened.
A, 1 vocibus almis L.

Ad Tertiam setzt K:

Verbo praevenit gentili errore vagantes
Divite dives erat, eum paupere pauper egebat.