COMMENTARIUM 87

minis, vel ob alios editos libros, vel forte ob eum ipsum, qui in examen adducitur, et hunc quidem proscribi oporteat ; prae oculis habeatur usu iamdiu recepta consuetudo prohibendi li- brum, adiecta clausula: donec corrigatur, seu donec expurge- tur, si locum habere possit, nec grave quidpiam obstet, quo- minus in casu de quo agitur, adhiberi valeat. Hac autem con- ditione proscriptioni adiecta, non statim edatur decretum, sed suspensa illius publicatione, res antea cum auctore, vel quovis altero pro eo agente, et rogante communicetur, atque ei quid delendum, mutandum, corrigendumve fuerit, indicetur. Quod si nemo auctoris nomine compareat, vel ipse, aut alter pro eo agens, iniunctam correctionem libri detrectet, congruo definito tempore decretum edatur. Si vero idem auctor, eiusque pro- curator, Congregationis iussa fecerit, hoc est novam instituerit libri editionem cum opportunis castigationibus ac mutationibus, tunc supprimatur proscriptionis decretum; nisi forte prioris edi- tionis exemplaria magno numero distracta fuerint; tunc enim ita decretum publicandum erit, ut omnes intelligant; primae editionis exemplaria dumtaxat interdicta fore, secundae vero iam emendatae permissa.

§ 10. Conquestus scimus aliquando nonnullos, quod libro- rum iudicia, et proscriptiones, inauditis auctoribus fiant, nullo ipsis loco ad defensionem concesso. Huic autem querelae re- sponsum fuisse novimus, nihil opus esse auctores in iudicium vocare, ubi non quidem de eorum personis notandis aut con- demnandis agitur, sed de consulendo fidelium indemnitati, at- que avertendo ab ipsis periculo, quod ex nocua librorum le- ctione facile incurritur; si qua vero ignominiae labe auctoris nomen ex eo aspergi contingat, id non directe, sed oblique ex libri damnatione consequi. Qua sane ratione minime improban- das censemus huiusmodi librorum prohibitiones, inauditis au- ctoribus factas; quum praesertim credendum sit, quidquid pro seipso, aut pro doctrinae suae defensione potuisset auctor af- ferre, id minime a censoribus atque iudicibus ignoratum ne- glectumve fuisse. Nihilo tamen minus, quod saepe alias, summa aequitatis et prudentiae rat ione, ab eadem Congregatione fa- ctum fuisse constat, hoc etiam in posterum ab ea servari ma- gnopere op tamus , ut quando res sit de auctore catholico, ali- qua nominis et meritorum fama illustri, eiusque opus, demptis demendis, in publicum prodesse posse dignoscatur, vel aucto-