DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

B. Et suos laudatores., etc.

Hic ponit aliam partem diffinitionis quae ex praedictis conditionibus concludi non potuit. Et dividitur in tres partes. In prima proponit. In secunda probat propositum, ibi, Non enim fas est. In tertia concludit probatum, ibi, Non ergo hierarchiam.

Littera sic probatur : Probatum est ex conditionibus divinis, quod hierarchia unit et assimilat Deo, et hoc est verum de ipsa : quia perficit suos laudatores, id est, se inferiores : in Graeco enim habetur AdminBookmark id est, subditos, sed tamen laudatores transtulit, quia laudant, et placet eis in donis quae a superioribus recipiunt. Perficit dico agalmata divina, id est, expressas Dei imagines per similitudinem ex receptis donis, quibus laetitia eis oritur. Perficit dico specula clarissima et munda receptiva luminis principalis, id est, divini, quod est principium omnis luminis. Specula dico repleta sacrae divini radii et inditae claritatis, a Deo, quibus sacra perficiuntur.

Et notandum, quod ponit tres proprietates in spiritualibus speculis, quas oportet esse in materialibus : oportet enim esse clara, ita quod sint plana et polita m superficie, ita ut speciem susceptam ostendant. Oportet etiam esse munda, ne aliqua macula serpat in profundum, sicut contingit in adspectu menstruatae: et

per hoc non pure repraesentent. Oportet etiam esse perlucida usque ad aliquid, ut species in eis aliquo modo profundetur. Sic et perfectae hierarchiae sunt specula spiritualia, in quibus divina similitudo repraesentatur. Clara quidem et polita per studium quo a se, quasi poliendo se, omne impedimentum amovent: sed munda per meritum : perlucida sive receptiva per fervens desiderium, quo profundatur in eis divina similitudo.

Similiter distinguendum est inter lumen, radium, claritatem in spiritualibus ad donum corporalium. Est enim radius corporalis linea sive lux procedens in directum a corpore luminoso. Lumen vero dicitur lux diffusa, non in directum : alias enim non viderentur corporalia opposita soli. Claritas vero dicitur divaricatio ipsius radii per reverberationem ad aliquod corpus in superficie splendens : frangitur enim radius in multos radios, ita quod visum obtenebret. Radius igitur in spiritualibus est persona divina procedens ad illuminandum mentem, Filius quidem secundum intellectum, et Spiritus sanctus secundum affectum. Lumen vero sunt dona emanantia ab ipsa in mentem. Claitas vero exit per divisionem donorum ad perficiendum omnia naturalia.

Sic dico ipsi reformati in Dei similitudinem alios faciunt specula divini luminis receptiva, que, id est, et, faciunt praedicta specula non solum receptiva luminis, sed declaranda, id est, cum quadam gloria refluentia, sicut dicit Augustinus, quod " gloria est clara cum laude notitia, " eam, scilicet divinam claritatem, copiose in eis clarescentem, non tantum ad sufficientiam sibi, sed ut in alterum redundare possit, iterum, scilicet declarantia in ea quae sequuntur, id est, in sibi subditos : faciunt enim superiores inferiores non solum similes per receptionem divini luminis, sed etiam per consortium poiestatis sicut et ipsi sunt.De- clarantia dico secandum divinas leges, quae sunt ut per summa media, et per media ima reducantur, sicut ipse postea dicet.

Non enim fas est. Hic probat hanc partem quae ultimo proposita est, scilicet quod faciunt inferiores sibi similes. Et est probatio talis. Oportet participantes divina dona operari secundum exigentiam donorum ; quia operantur per modum virtutis : virtus autem per modum naturae, ut ait Tullius : natura autem operatur secundum exigentiam formae, sicut calidum secundum calorem : sed dona quae recipiunt superiores, faciunt eos Deo similes, ut supra conclusum est : ergo et operatio eorum erit secundum illa dona reducere inferiores in Dei similitudinem.

Littera sic legatur : Dictum est, quod faciunt subditos receptivos divini luminis : enim, id est, quia non est fas, idest, licitum perfectoribus sanctorum, id est, eis qui alios in sanctitate perficiunt, aut ipsis perfectis sancte ab aliis vel a Deo omnino operari quid, id est, aliquid praeter propria mysteria hostiarum, id est, praeter eis concessa dona, quibus fiunt oblationes Deo, non ducti in ipsum, ut supra expositum est. Alia translatio, thelearchias, id est, principatus in ritibus consistentes. Thelete enim erat ritus apud Graecos, quo consecrabantur Philosophi, et ponitur hic pro eminentia donorum per quae competit ritus dictae oblationis. Aut praeter sacras ordinationes , ut hoc referatur ad potestatem, cum ordo sit pars potetatis, et primum ad participationem donorum. Non solum non est tas eis operari praeter potestatem et dona a Deo accepta, sed neque fas est aliter subsistere in proprio gradu, nisi sic operando : si tamen appetunt ipsam divinam claritatem consequi operando, ei respiciunt ad ipsam sacre, id est, sancta intentione, et decenter, id est, ut decet, ut

dirigantur secundum ipsam : et sic reformantur secundum analogiam, id est, proportionem uniuscujusque sanctorum intellectuum, id est, divinorum sanctorum, vel angelicorum, vel humanorum : si enim sic se habent, non possunt operari secundum dona et potestatem receptam, sicut dicit Apostolus, secundum potestatem traditam mihi, etc.

Non ergo hierarchiam, etc. Hic concludit quod prius posuerat, dicens : Non ergo, id est, nonne ergo, interrogative legatur usque in finem : qui dicit hierarchiam, per hoc declarat universaliter, id est, in universali, quamdam sacram dispositionem, id est, ordinem, vel gradum. Dispositionem dico imaginem, id est, similitudinem divinae speciositatis, id est, pulchritudinis in ordinibus, id est, potestatibus, et scientiis hierarchicis quibus operantur ad. reducendum alios ut ipsi reducti sunt. Dispositionem dico sacrificantem mysteria, id est, occulta dona propriae illuminationis qua illuminantur a Deo, id est, per hoc reducti se offerentes Deo. Et dispositionem dico assimilatam ad proprium principium, id est, Deum, ut licet, id est, in quantum possibile est sibi.