92 EX S. G. CONCILII

tudoque iam pridem introducta, prosequenda est, saltem meo sensu, recta utique conscientia ».

QUAE CONSUETUDINI ADVERSANTUR. At ex adverso plures et non exigui ponderis rationes contra huiusmodi Votum petitionemque militare videntur.

Et in primis notandum est, Emum Praesulem suarum rationum aciem dirigere ad demonstrandam omnimodam con- venientiam, utilitatem imo et necessitatem usus, qui in sua metropolitana Ecclesia irrepsit, eumque consuetudinis no- mine saepe cohonestare, sed inolitam consuetudinem nullis argumentis probare.

Ceterum cum de re agatur tam gravi tamque aliena a iure communi, consuetudinis initium, progressum, exitum Ordinarius debuisset docere.

Sane ius commune quod attinet Cap. unicum de Cler. non resid. in 6°, quod incipit Consuetudinem omnino re- probat et districte prohibet consuetudinem tribuendi cano- nicis et aliis beneficiatis, officiis in ipsis Ecclesiis non in- teressentibus, distributiones; imo declarat eos, qui aliter dis- tributiones receperint, earum dominium non acquirere, nec eas facere suas, sed teneri ad restitutionem.

Haec habet in cit. cap. Bonifacius VIII « consuetudi- nem quae inolevit, qua Canonici... seu Clerici Cathedralium distributiones quotidianas (quae alias manualia beneficia seu victualia nuncupantur et tantum residentibus tribuuntur) qualitercumque in civitatibus seu aliis locis . . . sint praesentes licet divinis officiis non intersint, ex integro percipiunt, ac si continue ipsis Ecclesiis in iisdem officiis deservirent, peni- tus improbantes: statuimus ut distributiones ipsae quotidia- nae in quibuscumque rebus consistant, Canonicis... Eccle- siarum ipsarum qui eisdem officiis in ipsis Ecclesiae adfuerint tribuantur... Qui vero aliter de distributionibus ipsis quid- quam receperit (exceptis illis quos infirmitas seu iusta et rationabilis corporalis necessitas aut evidens Ecclesiae uti- litas excusaret) rerum sic receptarum dominium non acquirat nec faciat eas suas, imo ad omnium restitutionem quae con-