100 BELLUNEN. ET FELTREN.

actum est. Nam novi parochi ah omni onere soluti decla- rarentur ; veteres qui perpauci sunt et iam senescentis ae- tatis, intra haud longum tempus, naturae lege impellente, sane deficient.

Et nihilominus aliqua obligatio harum missarum parochis inesse videtur. Bona enim, quorum reditus ab Austriaco Gubernio in parochorum subsidium fuerunt destinati, certo certius missarum onere gravabantur ; et haec certe ratio fuit, ob quam saepius dicta missarum celebratio imposita fuit. Haec bona postea in Italiae Gubernium translata, secum tulisse videntur onus missarum, quod in casu est aliquid reale et fundum sequitur.

Neque obstare putarem quod Gubernium Austriae, ce- dendo bona non adiecerit conditionem imponendi parochis onus missarum. In primis enim observari potest, credibile vix esse quod Gubernium austriacum de hoc onere in bo- norum cessione non sit locutum.

Quando enim significavit Fisco Italico onus persolvendi dicta subsidia, procul dubio etiam manifestavit onera adnexa. Insuper factum exonerationis ab Administro laico concessae, videtur potius innuere de dicto onere Italicum Gubernium, saltem monitum fuisse.

Quod si hodie bona Veneti Montis amplius non existunt, et Gubernium persolvit subsidia ex fundo Cultus, hoc nihil prodesse videtur, quia res quae aliis subrogantur, iisdem privilegiis et oneribus affectae dici debent.

Neque defectum interventus S. Sedis in hoc negotio, ad- duci posse putarem, ut recte facta a Gubernio absolutio huius obligationis dici possit, nam supponi nequit, S. Sedem id omnino ignorasse ; et si habentur rescripta privata, ut refert Nardius a quibus apparet, mentem non fuisse Apostolicae Sedis, inquietandi privatos praesentes possessores, haud ir- rationabiliter inferri posset, quod sciret etiam quibus one- ribus gravarentur enunciati Montis reditus, quippe conflati fuerant ex pretio bonorum, quae a privatis, tempore sup- pressionis, coempta sunt. Hinc nisi directe, saltem tacite et