{OS EX S. C. CONCILII

lumus autem atque praecipimus ut in singulis dispensatio- nibus concedendis semper expressa fiat mentio huiusce spe- cialis Apostolicae facultatis ». Quam clausulam ita commen- tatur Feje, De imped. et dispensationibus matrimonialibus, quart, edit. n. 633. « Exprimere debet Episcopus se procedere ex delegatione Apostolica, idque ad validitatem pertinet quando diserte ita dicit indultum vel quod in hac saltem materia non raro fit per ablativum absolutum vel aliter conditio illa posita fuit ». In hunc sensum expresse interpretatur indul- tum Siculum Oaillaud, Manuel, edit. quart, n. 326.

Gravior forsan difficultas oritur si tempus perpendatur necessarium huiusmodi inducendae praescriptioni. In themate enim non res est de praescribenda aliqua lege iuris commu- nis, sed agitur de ipso iure seu privilegio Ecclesiae Roma- nae, quae iura vel nullimode praescribi possunt, vel non praescribuntur nisi tempore ad minus centum annorum, uti exploratissimi iuris est. Re sane vera docet Bened. XIV, De Syn. dioeces. IX, II, 6: « At dato etiam, in aliquam dioe- cesim irrepsisse consuetudinem de qua contenditur, ut per eam collatum dicamus Episcopo legitimum ius auferendi impedimenta a Conciliis oecumenicis et a Summis Pontifici- bus inducta, diligenter prius examinandum est, an ea con- suetudo omnes habuerit conditiones necessarias, ut potuerit praevalere legi Episcopo inhibenti ne superioris statutum infringere aut quoquo modo relaxare praesumat. Quin immo cum talis consuetudo non solum tendat ad abrogandam le- gem, verum etiam ad tollenda et minuenda iura uni com- petentia Romano Pontifici, praeter ceteras conditiones, ne- cesse est ut centum ad minus annorum spatio sine ulla interruptione perseveraverit. Quocirca citatus Van-Espen, I. E. U., P. II, tit. 14, cap. 1, n. 11, ut Episcopo Leodiensi auctoritatem adstruat dispensandi in tertio et quarto et in tertio hinc inde consanguineitatis aut affinitatis gradu, eam- que ex legitima consuetudine ab eo acquisitam evincat, eius- modi consuetudinem contendit esse immemorabilem. Ad con- suetudinem quoque, cuius initii memoria non extat confugit