λίοις ενδυμα γάμου, ἱερατικὸν ενδυμα δι καιοσύνη, οπερ ἑαυτῷ τις ἐνδύεται, διὰ τὸ ειναι δίκαιος, ινα μετὰ τοῦτο αὐτὸς ὁ Θεὸς ἐνδύσῃ αὐτὸν σωτηρίας, ὡς ἐπηγγείλατο λέ γων· Τοὺς ἱερεῖς αὐτῶν ἐνδύσω σωτηρίαν. Τοὺς μέντοι ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ, φησὶν, ἐν δύσει αἰσχύνην. ̓Ανωτέρω μέν· Οἱ ἱερεῖς σου ἐνδύσονται δικαιοσύνην, λέγεται. Μετ' ὀλίγα δέ· Καὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσει σωτηρίας· οταν γὰρ ἐκ τοῦ ἐφ' ἡμῖν ἐνδύσωνται δι καιοσύνην, τότε ἀπὸ Θεοῦ ἐνδύσονται σωτη ρίας. Μετ' ὀλίγα δέ. Καὶ οἱ οσιοι σου ἀγαλλιά σει ἀγαλλιάσονται. Τῇ γὰρ ἐκ τοῦ ἐφ' ἡμῖν ἀγαλλιάσει καὶ οἱ οσιοι τοῦ Θεοῦ ἀγαλλιά σονται. 131.11 Ωμοσε Κύριος τῷ ∆αυὶδ ἀλήθει αν, καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν· ἐκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τοῦ θρόνου σου. Λέγει δὲ καὶ ὁ ̓Ωριγένης· Τὸ ἀψευδὲς τῆς ἐπαγγελλίας, ορκον ὠνόμασεν. Ανθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσιν· ὁ δὲ Θεὸς κατ' οὐδενὸς εχει ὀμόσαι. - ̓Εκ καρποῦ τῆς κοιλίας σου θήσομαι ἐπὶ τοῦ θρό νου σου. Καὶ δώσει αὐτῷ, φησὶ Γαβριὴλ τῇ Μαρίᾳ, ὁ Θεὸς τὸν θρόνον ∆αυὶδ τοῦ πα τρὸς αὐτοῦ. Θρόνος μέν ἐστι τοῦ Θεοῦ ἡ φύ σις ἡ λογική· θρόνος δὲ Χριστοῦ ἡ θεωρία τῶν γεγονότων καὶ γενησομένων αἰώνων. 131.15 Τὴν θήραν αὐτῆς εὐλογῶν εὐλο γήσω, τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς χορτάσω αρτων. Ταύτης τῆς θήρας ὁ ἐν ταῖς Παροιμίαις οὐκ ἐπιτεύξεται δόλιος. ̓Εκ ταύτης δὲ θήρας ην καὶ τὸ προσενεχθὲν βρῶμα τῷ ̓Ισαὰκ ἀ πὸ ̓Ιακὼβ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ. 131.16 Τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσω σωτη ρίαν, καὶ οἱ οσιοι αὐτῆς ἀγαλλιάσει ἀγαλ λιάσονται. Θήρα, πτωχοὶ, ἱερεῖς, οσιοι, τέσσαρα ειδη τῶν οἰκείων τῆς Σιών. 131.17 ̔Ητοίμασα λύχνον τῷ Χριστῷ μου. ̓Εκεῖνος ην ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων. 131.18 Τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐνδύσω αἰσχύ νην· ἐπὶ δὲ τὸν αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου. ∆ιὸ καὶ ἐπ' αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ, περὶ ου φησιν ἐν ̔Ησαίᾳ· Καὶ ανθος ἐκ τῆς ῥίζης ἀναβήσεται, ῳ ἀκολούθως τό· Τὰ ανθη τῆς γῆς ωφθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, τῷ ειναι ανθη τοιαῦτα εἰληφότα πρὸς τοῦ ἐξαν θουμένου ὑπὸ Κυρίου ἁγιάσματος. Τοῦτο γὰρ τὸ ἐξανθοῦν ἁγιάζει τοὺς προσπελάζον τας αὐτῷ· αὐτὸ ον τὸ αγιον τοῦ Θεοῦ καὶ ανθος, ωστ' αν εἰπεῖν· ̓Εγὼ ανθος τοῦ πε δίου, καὶ κρῖνον τῶν κοιλάδων. ̓Επὰν ουν αὐτὰ ποιῇ τὸ ανθος καὶ τὸ κρῖνον τοῦ πε δίου καὶ κρῖνον τῶν κοιλάδων, εἰκότως ὀφ θήσεται τὰ ανθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, ἐξανατεί λαντος τοῦ Θεοῦ τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς πεφωτισμένους καὶ νεάζοντας ειναι ἐπὶ τὴν μακαρίαν καὶ πνευματικὴν ἑορτήν. 132.1 ̓Ιδοὺ δὴ τί καλὸν η τί τερπνὸν, ἀλλ' η τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπιτοαυτό. Ουτοι κατοικοῦσι ἐπιτοαυτὸ, οἱ τὸ αὐτὸ ἐν Κυρίῳ φρονοῦντες. 132.2 ̔Ως μύρον ἐπὶ κεφαλῆς τὸ καταβαῖ νον ἐπὶ πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ ̓Ααρὼν, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ ωαν τοῦ ἐνδύματος αὐ τοῦ. Εἰ τὸ ενδυμα τῶν ἱερέων δικαιοσύνη ἐσ τὶν (οἱ ἱερεῖς σου γὰρ, φησὶν, ἐνδύσονται δι καιοσύνην), ἱερεὺς δὲ ην ὁ ̓Ααρὼν, τὸ ενδυ μα αὐτοῦ ην αρα δικαιοσύνη. ̓Επὶ ουν τὸν τοιοῦτον πώγωνα καὶ τὸ ενδυμα τὸ τοιοῦτον ερχεται τὸ οὐράνιον μύρον, ο ἐστιν γνῶσις ἡ τοῦ Θεοῦ. Μύρον ἐκκενωθὲν, ονομά σου. - Τοῦτον τὸν πώγωνα φέρει ὁ καταντήσας εἰς ανδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πλη ρώματος τοῦ Χριστοῦ. 133.4 Εὐλογήσαι σε Κύριος ἐκ Σιὼν, ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. ̓Εκ Σιὼν δὲ, φησὶν, ἐπειδὴ καὶ τουνομα ποθεινὸν ὑπῆρχεν αὐτοῖς, ενθα πάσης ἀ γιστείας ὑπόθεσις ην· ειτα διδάσκει παντα χόθεν καλεῖν, λέγων· ̔Ο ποιήσας τὸν οὐρα νὸν καὶ τὴν γῆν. 134.5,6 Οτι ἐγὼ εγνωκα οτι μέγας ὁ Κύ ριος. Καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν παρὰ πάντας τοὺς θεούς. Πάντα οσα ἠθέλησεν ὁ Κύριος, ἐποίη σεν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τῇ γῇ, ἐν τοῖς θαλάσ σαις καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἀβύσσοις. Γνώσεως χρεία, πρὸς τὸ θεωρῆσαι τὴν με γαλειότητα τοῦ Κυρίου. -Συμμετρεῖ τὸν λόγον πρὸς τὴν τῶν ἀκουόντων ἀσθένειαν· ἀγαπητὸν γὰρ αὐτοῖς γνῶναι Θεὸν, τέως οτι πάντων ἀνώτατος, κατασκευάζοντα τὰ μέ γιστα δείκνυσι, λέγων· Πάντα οσα ἐποίησεν ὁ Κύριος, καλά ἐστιν, ατε θελήματι Θεοῦ γεγενημένα. -Καὶ ἐν ταῖς ἀβύσσοις ἀλλη