146 EX S. G. CONCILII

aliquantisper penetrasset, tamen matrimonium haud dici potest consummatum sine seminum commixtione, ex qua fit una caro.

Utraque pars simul aeque convenit in asserenda matri- monii inconsummatione et in eius causa determinanda, nem- pe, inhabilitate, licet temporali, viri ad coeundum, quam ipse vir ingenue fatetur. Nec ulla inter ipsos collusio est pertimescenda quia, uti ipsi et testes deponunt, a die se- parationis nullum unquam inter se commercium habuere, nec alter alterum unquam vidit nisi semel tantum, qua oc- casione alapa a viro fuisse percussa mulier testatur.

Ad testes quod attinet licet de matrimonii inconsumma- tione nihil directe et explicite asserere possint, tamen omnes unanimiter testantur de impotentia, qua vir laborabat ac proinde implicite matrimonii inconsummationem fatentur omnesque praedicant utriusque partis sinceritatem atque ve- racitatem, licet de mulieris honestate non omnes bene sen- tiant.

At audiamus medicos, qui viri corpus inspexerunt, quo- rum primus extraiudicialiter ; alter vero de mandato Curiae Brictinoriensis inspectionem peragisse asserit in sua rela- tione ; et licet neuter uti peritus iudicialis habeatur, tamen eorum depositiones coram iudicibus factae ac iuramento fir- matae maximi momenti sunt habendae. Doctor igitur Theo- dorus Prati qui Antonium inviserat, quando morbo laborabat, testatur: sese censuisse hac in conditione viri consummari matrimonium nequivisse, deficiente penetratione in vase mu- lieris; quae penetratio ex morbo praepediebatur.

Aliter sentire videtur Doctor Alexander Amaducci, qui censuit possibilem copulam ex normali conditione viri in momento inspectionis. Quare hi duo periti sibi contradicere videntur, quod enim prior negat secundus affirmat. At no- tandum est Doctorem Amaducci suam inspectionem peregisse die 2 Iunii 1889 quando ipse Antonius a morbo plene con- valuerat ac proinde iudicium suum non refertur ad statum infirmitatis, sed sanitatis, quando, nempe viri genitalia a