COLONIENSIS 149

pragmaticas melior titulus de mundo, et praesumere iubet beneplacitum Apostolicum.

Verum admittendae praescriptioni obstat praescriptio Con- cil. Trid. Sess. 25, cap. 5, de Ref., ubi decernitur beneficia eccles. et pia legata nulla ratione a lege suae fundationis esse removenda; nam « quomodocumque ita constituta fue- rint, observantur ut eorum qualitatibus vel ordinibus nihil in ulla provisione detrahatur et aliter facta provisio sur- reptitia censeatur ».

Unde constans S. C. C. habita est iurisprudentia, qua firmatum fuit principium, praescriptionis subsidium etsi lon- gissimi temporis vel immemorabilis, invocandum non esse ad comprobandas mutationes inductas in observantia piarum fundationum. Cuius regulae clarissima invocata est ra t io , quippe perspectum est praescriptionem iure rom. et can. inductam fuisse adversus desidiosos cives, negligentes res iuraque sua sedulo servare et custodire; arg. cap. Vigi- lanti 5 De praescript.

Atqui in piis legatis praecipue missarum si praescriptio iuvaret, haec in illorum vergeret damnum, qui omnis culpae et negligentiae expertes sunt, nimirum in praeiudicium ani- marum piacularibus flammis addictarum, quae in foro eccle- siae sua iura alias vindicare non poterant.

Non dissimili ratione inducta est regula : contra non va- lentes agere, praescriptio non currit, unde adversus pupillos aliosque agere non valentes, durante pupillari aetate vel im- pedimento non procedit praescriptio ; leg. Sicut in rem, Cod. De praescr. 30 vel 40 annorum; et leg. 1, § final., Cod. De ann. except.

Inter plures S. C. C. decisiones hanc legem aperte fir- mantes ad rem facit responsio edita in Firmana 12 Augusti 1843; in qua haec facti species. - Fundator per testamentum anni 1683 capellano onus imposuerat litandi p er seipsum duas Missas qualibet hebdomada, conditione apposita quod si per seipsum non celebraret, excepta infirmitatis causa, dare te- neretur alteri sacerdoti celebranti integram portionem omnium