PARISIEN. 1 5 7

trahere, quin exhibuerit aliquod documentum., ecclesiasticae auctoritatis, quo status libertas comprobaretur. Ex quo facto sponte consequitur, mirandum minime fore, si paucis ante annis Petrus et Margarita, in finitima dioecesi, nempe Tu- neti, potuerint matrimonio coniungi absque ulla proprii Pa- rochi delegatione.

Sacramenti vindex e contra observat quomodo E E . P P . mandantur, ut parochus loci Mauléon secreto et sub iura- mento examinare tur. At iste parochus uti ex actis constat subiectus examini quidem est , sed non secreto ; quae cir- cumstantia maximum, uti vult orator, in themate conti- net valorem, agitur enim de parocho, qui in iudicium ar- cessitur ut denuntiet, an ipse licentiam dederit ut matri- monium contra civiles patriae leges contraheretur. Quam quidem licentiam largitus esset ex conscientiae debito. Nam Petrus ait : « Propositionem matrimonii provenisse ex affe- ctu et desiderio reparandi culpam commissam inter se ». Iam vero ex doctorum sententia parochus superiori vel iudici publice interroganti collatam his in adiunctis licentiam ape- rire minime tenetur.

S. C. C. praecipit insuper, prosequitur vinculi tutor: « Ut a curia Algeriensi quaeratur, an verum si t , Petrum Cazenave secundum matrimonium religiosum Algerii con- traxisse, et in casu affirmativo, an et quae ratio habita fue- rit de primo matrimonio ab eodem Tuneti contracto ». At ab Algerien. Curia hoc unum factum est; Vicarius Gene- ralis accersivit Petrum eumque scrutatus est inter se et eum solum. Quod examen pro infecto habendum est ex celebri Constit. « Dei miseratione » in qua § 7 cavetur: « Quaecum- que, defensore matrimonii non legitime citato aut intimato, in iudicio peracta fuerint nulla, irrita, cassa declaramus, ac pro nullis, cassis ac irritis haberi volumus, perinde ac si citata et intimata non esset ea pars, cuius citari inter- erat, et quam iuxta legum et canonum praescripta ad le- gitimam iudicii validitatem citari aut intimari omnino ne- cessarium erat ».