153. De ss. Gordiano et Epimacho.

1. Nos Gordiani
atque Epimachi
nobiles laureas

2. Excolentes

obsecremus eosdem,
famulatus ut noster sit
in conspectu praesentatus
deitatis
prece illorum,

3. Ut, quod illis
offerimus honori,
per illorum deprecatus
atque interventus nosmet
conciliet
Christo tonanti.

4. Hic est Gordianus,

mundi quondam primates

atque vicarius

sub Iuliano tyranno,

christianorum

aucupe,

5. Qui, dives cum esset
apud imperatorem
et fultus gloria
grandi principis, revera
ut eius vicem
gereret,

6. Christi repentina
mutatus
pietate

et charismatibus
divinis plene imbutus
Deum amplectitur
et regem reliquit,

7. Paulus apostolus
ut olim
spirans minis
et caede, dum studet
capere, capi meretur,
ex persecutore
verbi sator factus.

8. Hic Gordianus,

dum plebem credentum

persequendo neci ascribit

mancipandam

quod expugnavit,

pro illo passus moritur ;

9. Et, supparem quem
mundanus habebat,
iam divinus atque caelestis
exactorem
sustinebat et
ferocissimum iudicem.

10. Cum autem creator
decerneret suum
athletam

agonem terminare
et labori finem
sanciret imponere,

11. Sub ense crudeli
occubuit et per
mortale

tormentum reviviscens
vitam per mortem se
nunc laetatur indeptum.

12. Nunc omnes martyrem
caelo fruentem
Communi

voce expostulemus,
ut ille et Epimachus
nos et hunc locum foveant,

13. Ut, sicut unitas
illos fidei
Et tumba
socialis nexuit,
sic simile suffragium
nos sentiamus amborum.

14. O Domine,

qui hunc contulisti honorem
tuis testibus, qui te
cuncta spernentes
erant secuti,

15. Ut centuplum

in hoc illis mundo donares
et vitam aeternam in
superna sede
largitus esses,

16. Fac nos horam consortes,
quaesumus, in caelis,
Quorum triumphos honore
veneramur in terris.