176

ταχυναυτοῦντες ἐξέπλεον τῆς σφετέρας καὶ δή, τῷ Θρᾳκικῷ προσοκείλαντες Βοσπόρῳ, διέπλεον τὰ στενὰ τοῦ Πόντου, ἀφροντίστως ἔχοντες καὶ βασιλέως καὶ τοῦ κατὰ σφᾶς συνήθους· μηδὲ γὰρ εἶναι τὸν προσίσχοντα τοῖς ἐνταῦθα ἐκ Γεννούας, πρὶν ἄν, πρὸς ταῖς Βλαχέρναις γενόμενον, βασιλέα τε εὐφημεῖν τὰ εἰκότα καὶ προσκυνεῖν, ἑτέ ρωθι τρέπεσθαι. Τότε τοίνυν ἐκεῖνοι, καὶ αὐτῶν συνθεσιῶν τῶν κατὰ σφᾶς ἀμε λήσαντες, οὐρίῳ χρησάμενοι τῷ ἐκ τοῦ νότου πνεύματι, ἀνήγοντο ἀφροντίστως καί, τὸ στόμα διεκβάντες τὸ τοῦ Πόντου, πρὸς τοῖς βορείοις τῆς θαλάσσης λιμέσιν ἐνώρμουν. Κἀκεῖνοι μὲν τὰ πολλὰ ἐπὶ χρόνον πειρατεύοντες διετέ λουν. Ὕστερον καὶ φορταγωγοῦσαν ληϊσάμενοι ναῦν, οὐκ ὀλίγον μέρος τοῦ φόρτου καὶ στυπτηρίαν ἔχουσαν, ἐν ταύτῃ τὰ πάντα νηησάμενοι κατ' ἀσφά λειαν, θαρρούντως κατέπλεον. Βασιλεὺς δέ, πυθόμενος τὴν διάβασιν, ἐν δεινῷ τὴν καταφρόνησιν ἐποιεῖτο καὶ ἐπὶ λογισμῶν ἔστρεφε πῶς ἂν ἐγγένοιτο ἐν χερσὶ τοὺς καταφρονήσαντας περισχεῖν· ἀλλ' οὐδ' ἐκείνοις ἠγνόητο τὸ παράπαν ἡ τοῦ βασιλέως θέλησις. Ἀμέλει τοι καὶ διὰ μερίμνης ἐποιοῦντο τῆς οὐ τυχούσης τὸν πλοῦν εὐοδῆσαι σφίσι καὶ αὐτοὺς διαδρᾶναι τὸν κίνδυνον, ὃν ἐπυνθάνοντο ἐπηρτῆσθαι τούτοις παρὰ βασιλέως. Ὡς γοῦν ἐκεῖθεν πλέουσι τὰ τῆς ἀνατολῆς κατε φαίνοντο ὄρη καὶ ἦν αὐτοῖς ποτὲ μὲν ἐξ οὐρίων πλέειν, ποτὲ δὲ καὶ λεχρίους πρὸς τὸν ἐμπίπτοντα ἄνεμον, ὅπως ἂν σφίσι ῥέποι τὸ πνεῦμα, ἐν ἄλλοις μὲν 539 αὔταρκες ἦν τὸ τοιοῦτον καὶ σφίσιν ἀποχρώντως εἶχε πρὸς εὔπλοιαν, τῇ Φάρῳ δὲ προσίσχουσιν ἓν καὶ μόνον ἐδοκιμάζετο πνεῦμα χρησιμεῦσον, τὸ τοῦ βορρᾶ, πλὴν οὐκ ἀνειμένον καὶ κατερρᾳθυμημένως ἄον, ὡς καὶ εἰς νηνεμίαν ἀμφιβάλλεσθαι τὸ τοῦ ἀέρος κατάστημα ἐκ τοῦ τὰ λαίφη καὶ μόνον ψαίρειν, ἀλλ' ὃν ἄρα καὶ ταναΐτην ὀνομάσειέ τις τῶν ναυτικῶν· τούτῳ γὰρ καὶ μόνῳ εἶχον ἰσχυρίζεσθαι, ἀπηλπικότες τῶν ἄλλων, πρὸς τὸν ἀπὸ τοῦ βασιλέως λόχον ταῖς πορείαις αὐτῶν ἐφιζάνοντα. Καί γ' ἐφ' ἡμέραις προσδο κῶσιν ἀσμένοις σφίσιν ἐπέστη καὶ λαμπρὸς ἔπνει, καὶ ἐξ οὐρίων τὸ πνεῦμα ἵστατο τῇ νηΐ· ᾧ δὴ θαρρήσαντες, τὰς τόλμας ἐθάρρυνον τὰς ἰδίας καί, τοὺς φώσσωνας αὐτίκα διαπετάσαντες ὅλους, κατὰ ῥοῦν ἐφέροντο· πίσυνοι μὲν καὶ τῇ τοῦ πνεύματος σφοδρότητι, οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τὰ πλευρὰ τῆς νηὸς βόαις αὔαις ἐξήρτυον καὶ ὅπλοις κατεκοσμοῦντο, ὡς ἀποχρώντως ἀνθεξούσης μὲν πρὸς πῦρ καὶ πᾶν τὸ βαλλόμενον τῆς νεώς, πολεμησόντων δὲ καὶ αὐτῶν, εἴ τινες ἐκ βασιλέως ἐπίθοιντο. Τὰ μὲν οὖν περὶ τούτων ὁ βασιλεὺς πυθόμενος ἀποστέλλων προσέταττε τοῖς κατὰ τὴν Περαίαν Γεννουίταις πέμπειν τοὺς κωλύσοντας· οἳ καί, συχνοὺς πέμποντες τοὺς ἀπεροῦντας μὴ πλεῖν προσωτέρω, οὐκ εἶχον πείθειν. Οἱ δ' ἀπεστύγουν μὲν πρὸς τὴν ἔνστασιν, ὅμως, τὸ ἐφ' ἑαυτῶν προορώμενοι μόνον εἴς τε τὸ πρὸς βασιλέα εὔνουν καὶ εἰς τὴν πρὸς τὸ γένος ἐπιστροφήν, ἠφίουν τὸ πᾶν ἐπ' ἐκείνῳ. Ὁ μέντοι γε βασιλεύς, ἐσχάτην περιφρόνησιν ἡγησάμενος καί γ' εἰς ἀτιμίας μείζονος λόγον, εἰ καθυφεικότος ἐκπλεύσειαν, ἐπαγείρει μὲν τὰς κατὰ τὴν πόλιν εὑρεθείσας ὁλκάδας, περισυνάγει δὲ καί, καθώς τις ἐπακτὴρ κύνας, τὸ ἀνὰ τὴν πόλιν Γασμουλικόν, ἐφιστᾷ δὲ τούτοις τὸν βεστιαρίου Ἀλέξιον τὸν Ἀλυάτην. Κἀκεῖνος, ἅμα τοῖς περὶ αὐτὸν τὸν Βόσπορον ὡς εἶχε διαπεραιωθείς, δεινὰ ἐποίει προστάσσων καί, εἰ μὴ 541 τούτους καταγωνίσονται, ἶσον ἐτίθει καὶ τῷ τῆς ἀρχῆς στέρεσθαι. Συνταξά μενοι τοιγαροῦν οἱ ἐπὶ τῶν νηῶν, οἱ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ παραταξάμενοι, τὴν φορτηγὸν κατιοῦσαν ἐδέχοντο. Καὶ οἱ μέν, προσπίπτοντες καί γε κύκλῳ περιπτυσσόμενοι, μαχητῶν ἔργον ἐπλήρουν, ἀλλ' οὐκ ἤνυον τὸ παράπαν· ἥ τε γὰρ ἐξ οὐρίας ὁρμὴ καὶ τὸ ὑπερανεστηκὸς τῆς νεὼς ἐκείνοις ἐς ὅτι μάλιστα ἐβοήθει, καὶ μάταιος τοῖς ἀνθισταμένοις ἦν ἡ σπουδή. Καὶ οἱ μὲν ἐπεῖχον, ὁρμῶντες ἐφέξειν, οἱ δ' ἐπὶ τῆς νηὸς κατημέλουν, ὡς μηδὲν ἀνυσόντων· συχνῶν γὰρ ὀϊστευόντων τοὺς φώσσωνας καὶ πολυωποὺς ποιούντων, τὸ στερρὸν ἐνίκα τοῦ πνεύματος, καὶ προσεχώρει μεῖζον ἢ ὥστ' ἐπισχεθῆναι τοῖς κάτωθεν ἐμποδίζουσι