175. De sancto Leodegario.

1. Sollemnitatem,
fratres carissimi,
colimus almam

2. Martyris

egregiae virtutis,
Leudegarii, episcopi
civitatis Aeduensis,
provisore
tali beatae.

3. Laudibus

hanc sedulis agamus
et eundem pontificem
crebris precibus rogemus,
ut nos Christi
pace repleat.

4. Nam non dubitamus
regem militi suo
prompte adnuere,
plebis quotiens fidelis
necessitates
suggerat.

5. Qui meritis probis
templum pectore suo
spiritui sancto
castum praebuit revincens
oblectamenta
corporis.

6. Pius et modestus,
mansuetus,
interventu
fidelis, strenuus,
ab illecebris mundanis
animum proprium
conservans illaesum,

7. Praesul hic non solum
praefatam
dioecesim
salubri studio
procuraverat, sed totum
Francorum imperium
prudenter regebat.

8. Hic pauperibus
largus refector
maerentiumque solator
viduarum
et orphanorum
defensor exstiterat.

9. Sed muneribus
mundo tam piis
antiquus invidens hostis
contra illum
ceu singularis
mox dentes exacuit.

10. Iam quidem veneno
satellites draco
squamosus infecit
atque secum
in furoris nefas
conspiravisse fecit.

11. Nec mora, comprensum
in vincula virum
beatum truserat
pietatis

nescia manus ac
tormentis affecerat.

12. Claras luminis
dempsit fenestras,
Oris exciderat organum,
ne iustitiae laudibus
recitavisset Dominum.

13. Sed mox conditor
vocem reddidit
Et pro luminibus erutis
caelestibus hunc radiis
iam circumsaepsit in terris ;

14. Et ministri

Belcebulis illum cernentes
post vulnera
esse validiorem
expaverant,

15. Et pectoris

stuporem in iram vertentes
sententiam
decernunt capitalem
super eum.

16. Spiritus petit aulam
gaudens angelicam,
Et corpus triumphalis
viri stetit ceu vivi.